غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 لسان را سحر در طی لسانست مه و خورشیدش اندر طیلسانست

2 عروس فضلش اندر حجله طبع چو در فردوس خیرات حسانست

3 لسانا ای که کلک در فشانم بمدحت جاودان رطب اللسانست

4 توئی آنکس که تیغ خامه ات را دل سنگ پریرویان فسانست

1 ابوالفتح اسکندری گفته است کلامی بلفظ دری گفته است

2 مپندار کز گفته آدمی است که این داستان را پری گفته است

3 ابوالفتح اسکندری این کلام به نطق و بیان حری گفته است

4 چنین شعر موزون و سحر حلال به اعجاز پیغمبری گفته است

1 غلام همت آنم که خاک عشق سرشت مرید فکرت آنم که راه انس نبشت

2 خوشا دیار محبت که اندر آن وادی طراز کعبه شود فرش عاکفان کنشت

3 مکن ملامت و آزار بندگان خدای که باغبان نه برای تو این درخت بکشت

4 تو جامه پوش و بدرزی مدار بحث و مپرس که بافت دیبه آن یا که تار و پودش رشت

1 مطرب ساوجبلاغ زاغ و کلاغ است بربط و طنبور آن صدای الاغست

2 شوره گز و تنگز و سپند و شتر خار سرو و گل و یاسمین و لاله باغست

3 در بر صحرا ز برف دیبه اکسون در شب یلدا ز چشم گرگ چراغست

4 هرکه به ساوجبلاغ کرد اقامت چون نگری مبتلا بخبط دماغست

1 تقدیم دوست کردم قرقاول محبت کز وی شنید مغزم بوی گل محبت

2 ای خرم آنزمانی کاندر حضور آن شه جوشد صراحی دل از غلغل محبت

3 پای نشاط کوبم اندر بساط رفعت دست امید یازم در کاکل محبت

4 دهقان خمیر ما را از گندمی سرشته است کاندر بهشت روئید از سنبل محبت

1 همی بنازد ملک و هی ببالد بخت بزیر سایه دارای تاج و داور تخت

2 ملک مظفر دین شهریار ملک آرای که تخم داد پراکنده و جان کین پرهخت

3 هم از اتابک اعظم که دست فکرت وی بهر دقیقه گشاید هزار عقده سخت

4 مهام مملکت آراسته بزور خرد درخت دولت پیراسته به نیروی بخت

1 در دلم جز هوای اقدس نیست و اندران باغ جای هر خس نیست

2 غیر را ره در این سرا نبود خانه از او است از دگر کس نیست

3 قله قاف جای سیمرغ است آشیان کلاغ و کرکس نیست

4 غیر قدش که شد معدل حسن اختری در سپهر اطلس نیست

1 چو پنچ و بیست ز سال هزار و سیصد رفت از آنزمان که به یثرب ز مکه احمد رفت

2 سر آمد حکما محسن بن بوالقاسم به میهمانی حق سوی خوان سرمد رفت

3 به سوق روضه رضوان روان پر نورش بباغ خلد در آن عالم مخلد رفت

4 ز بیت رفعت و تمجید صدر و ضرب شکست ز جمع حکمت و توحید اسم مفرد رفت

1 چکیده لعل معروق به صفحه سمنت و یا ز رشحه می سرخ گشته پیرهنت

2 بطرف دامنت آلوده خون مگر صنما خدا نکرده گریبان گرفته خون منت

3 شنیده ام که گلستان شده است لاله ستان ز بسکه دست قدر لاله کاشت در چمنت

4 عقیق سوده است از سیم ساده ریخت و یا عصاره گل سوری چکد ز نسترنت

1 از آندمی که پدیدار گشت هوش نخست پی نماز کمر بست پیش یزدان چست

2 چو سرور است شد و چون بنفشه سر در پیش چو غنچه دوخت لب از گفتگوی و چون گل رست

3 سپس بگفته یزدان شد از سپهر بخاک نشست در سر دانا و مغز او را شست

4 ز کردگار رسیدش بگوش جان فر تاب که پیشوای جهانی و گفته گفته تست