غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 حسینا دولتی جاوید و عمری جاودان بادت جهانرا گنجهای شایگانی رایگان بادت

2 بکوری چشم عین الدوله و ادبار میرآخور فریمان ز فرمان اسب دولت زیرران بادت

3 نفوذ امرت از صحرای ز یدر باد تا بیدر مسخر از خراسان تا حدود سیستان بادت

4 ببام از گلرخان هندو چینت باد نوبت زن بجام از خون دشمن باده چون ارغوان بادت

1 نه عمر رفته دگر باره آید اندر دست نه تیر چون ز کمان جست آید اندر شست

2 چو عمر رفته نیاید بدست آن بهتر که در حوادث آینده خفته باشی و مست

3 ترا ز خواب چهل ساله ننگ و عار مباد از آن که دامن خوابت بمرگ در پیوست

4 بخسب تا ببینی ز انقلاب زمان ستارها شده تاریک و آسمانها پست

1 در دلم جز هوای اقدس نیست و اندران باغ جای هر خس نیست

2 غیر را ره در این سرا نبود خانه از او است از دگر کس نیست

3 قله قاف جای سیمرغ است آشیان کلاغ و کرکس نیست

4 غیر قدش که شد معدل حسن اختری در سپهر اطلس نیست

1 شنیدم کودکی گفتا به همشاگرد خود یارب بمیرد این معلم کز جفایش جان ما بر لب

2 بگفتش سودنی زین کار زیرا دیگری آید بجایش گر فرج خواهی بگو ای کاشکی امشب

3 شکستی تخته تعلیم و بابا رفتی از دنیا بر افتادی الف تا باء و ویران گشتی این مکتب

4 مرو شو لوح قانون تا نخواند مر ترا قاضی مکن انگشت در سوراخ و راحت باش از عقرب

1 عجبی نیست مر آن آیت ربانی را گر کند زنده ز نو حکمت لقمانی را

2 ای بتاریک شب کفر برافروخته باز پدرت در ره دین شمع مسلمانی را

3 اگر آن آیت رخشنده هویدا نشدی کس نخواندی زورق آیت فرقانی را

4 تو از آن شاخ برومند بزادی که ز فضل درس توحید دهد نخله عمرانی را

1 تقدیم دوست کردم تصویر خویشتن را تا جای من ببوسد آن روی چون سمن را

2 ای عکس چهره من چو میرسی به کویش در پای او افشان یکباره جان و تن را

3 زان طره معنبر کان ماه ار بچنبر بستان بجای شکر بوسی از آن دهن را

4 گر آن پری شمایل باشد بمهر مایل در گردنش حمایل کن دست خویشتن را

1 تقدیم دوست کردم قرقاول محبت کز وی شنید مغزم بوی گل محبت

2 ای خرم آنزمانی کاندر حضور آن شه جوشد صراحی دل از غلغل محبت

3 پای نشاط کوبم اندر بساط رفعت دست امید یازم در کاکل محبت

4 دهقان خمیر ما را از گندمی سرشته است کاندر بهشت روئید از سنبل محبت

1 غلام همت آنم که خاک عشق سرشت مرید فکرت آنم که راه انس نبشت

2 خوشا دیار محبت که اندر آن وادی طراز کعبه شود فرش عاکفان کنشت

3 مکن ملامت و آزار بندگان خدای که باغبان نه برای تو این درخت بکشت

4 تو جامه پوش و بدرزی مدار بحث و مپرس که بافت دیبه آن یا که تار و پودش رشت

1 چکیده لعل معروق به صفحه سمنت و یا ز رشحه می سرخ گشته پیرهنت

2 بطرف دامنت آلوده خون مگر صنما خدا نکرده گریبان گرفته خون منت

3 شنیده ام که گلستان شده است لاله ستان ز بسکه دست قدر لاله کاشت در چمنت

4 عقیق سوده است از سیم ساده ریخت و یا عصاره گل سوری چکد ز نسترنت

1 مژده ایدل که ز ره موکب شه بازآمد موکب شاه جوانبخت ز ره بازآمد

2 خسروان جمله نهادند کله بر در شاه وین ملک با سپه و چتر و کله بازآمد

3 ای گنهکاران خیزید و شتابید که شه پی بخشایش هرگونه گنه بازآمد

4 در رکاب ملک آن داور فرخنده که هست حامی کشور سالار سپه بازآمد