غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 دلبرا عیدت خوش و فرخنده باد لعلت از عیش و طرب در خنده باد

2 گر زند خورشید لاف همسری با تو، از روی مهت شرمنده باد

3 چون حباب سرخ در جام شراب دیده بدخواهت از جا کنده باد

4 جان من از چشمه لعل لبت همچو خضر از آب حیوان زنده باد

1 ای برق نژاد آهن اندام مغناطیس عقول و افهام

2 جاسوس امور شرک و توحید ناموس رموز کفر و اسلام

3 پیغمبر ناطق جمادی انموزج داستان الهام

4 دانای سخنگذار بی لب سیاح جهان نور بی گام

1 بنور عقل نخستین و ذات موجد دانش به باب حکمت و محراب علم و مسجد دانش

2 که چون مؤید عدل است دانش از در حکمت خدای جل جلاله بود مؤید دانش

3 امیر نویان والاپرنس ارفع دولت که هم مؤسس عدل است و هم معهد دانش

4 بقول حجت ظاهر بذات طیب و طاهر بعزم غالب و قاهر برأی مرشد دانش

1 سحر بشارتم از دور مهر و ماه آمد که گاه جشن همایون پادشاه آمد

2 نجوم ثابته در پرده افق یکبار نهان شدند و نهفتند رخ که ماه آمد

3 چگونه ماه توان خواند پادشاهی را که آفتاب ز رویش باشتباه آمد

4 ز سر غیب درین روز بر سریر شهود شهی که مقدم او زیب بارگاه آمد

1 درین چمن که هوار و به اهتراز آورد گل شکفته از آنروی دلنواز آورد

2 غنیمتی است مرا زندگی که رضوان باز در بهشت بروی حبیب باز آورد

3 گل و شکوفه دگرگون نموده پنداری نشانی از رخ محبوب جانگداز آورد

4 زمین عجایب تاریخی آشکار کند جهان حقیقت هر عیش بر مجاز آورد

1 باد نوروزی به بستان مشک و کافور آورد ابر فروردین نثار از در منثور آورد

2 چهره گل آب و رنگ از روی غلمان میبرد طره سنبل شکن بر گیسوی حور آورد

3 آن یکی یاقوت رخشان از بدخشان یافته آن یکی فیروزه از کان نشابور آورد

4 نرگس اندر باغ دارد کاسه زرین بکف جام جم گوئی به شادروان شاپور آورد

1 آن خمیری را کز آب سلسبیل با دم عیسی سرشته جبرئیل

2 دست مریم گشته بیرون ز آستین پخته زاو نان و برنج و زنجبیل

3 بوده از شهد شکر در مصر جان دیده از دریای روغن رود نیل

4 مانده در طوفان حیرت همچو نوح رفته در نار محبت چون خلیل

1 شب ولادت فیروز شه مظفر دین چو آسمان، مه و مهره و ستاره داشت زمین

2 نشسته نیر دولت بصدر و گشته بپای وزیر و عارض و سالار و حاجب و نوئین

3 چنانکه در بر خورشید آسمان بینی سهیل و مشتری و تیر و زهره و پروین

4 دمید از دل گلهای آتشین آنشب به چرخ تافته پیکان و آخته ژوبین

1 تا رخ شمس السعاده تافت در ایوان سر زد ایوان ز راه فخر به کیوان

2 بود شب جمعه و چهارم شعبان کاین مه تابان گشود چهره در ایوان

3 چارده ماهی بسال چارده آمد خرم و سرسبز همچو سرو به بستان

4 ماشاء الله تبارک الله بنگر سرو سهی قد برخ چو لاله نعمان

1 تا خاتم فیروزه مرا یار فرستاد فیروزیم از خاتمه کار فرستاد

2 زین پس مه و خورشید بزنهار من آیند کان شاه مرا خاتم زنهار فرستاد

3 فیروزه کزان روشنی دیده پدیده است یارم ز پی کوری اغیار فرستاد

4 فیروزه فرستاد مرا دوست ندانم یاقوتی از آن لعل گهربار فرستاد