غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 رنج ما بردیم و گنج ارباب دولت برده‌اند خار ما خوردیم و ایشان گُل به دست آورده‌اند

2 نی غلط گفتم که آن دزدان بی‌ناموس و ننگ خون دل‌ها خورده، آرام دل ما برده‌اند

3 طالبان عدل و قانون را ز مرگ اندیشه نیست از برای آنکه آب زندگانی خورده‌اند

4 هرکه در جرگ فداکاران نیاید در شمار عارفانش در حساب عاقلان نشمرده‌اند

1 دلبرا عیدت خوش و فرخنده باد لعلت از عیش و طرب در خنده باد

2 گر زند خورشید لاف همسری با تو، از روی مهت شرمنده باد

3 چون حباب سرخ در جام شراب دیده بدخواهت از جا کنده باد

4 جان من از چشمه لعل لبت همچو خضر از آب حیوان زنده باد

1 درین چمن که هوار و به اهتراز آورد گل شکفته از آنروی دلنواز آورد

2 غنیمتی است مرا زندگی که رضوان باز در بهشت بروی حبیب باز آورد

3 گل و شکوفه دگرگون نموده پنداری نشانی از رخ محبوب جانگداز آورد

4 زمین عجایب تاریخی آشکار کند جهان حقیقت هر عیش بر مجاز آورد

1 بوسه شیرین اگر زان لعلم ارزانی شود دل رها از درد و تن دور از گرانجانی شود

2 روزی آید کان پری با من نشیند روبرو از وصالش مشگلم مایل به آسانی شود

3 لعل شیرینش ببوسم چون شکر تا بامداد دامنم از بوسه پر یاقوت رمانی شود

4 وقت صحبت آنچنان مستش کنم کاندر نشاط لاله اش همرنگ می از راح ریحانی شود

1 از خاک ری در گوش جان آواز اقدس می‌رسد بانگ انااللهی از آن ارض مقدس می‌رسد

2 گرچه نیارد یاد من آن لعبت آزاد من از دوریش فریاد من بر چرخ اطلس می‌رسد

3 تا رفتم از آن گلستان کردم وداع دلستان زخمم به دل نیشم به جان از خار و از خس می‌رسد

4 در محبس هجرش منم کز اشک تر شد دامنم از قسمت جان و تنم زندان و محبس می‌رسد

1 ازین مکتوب دانستم که دلدارم غمی دارد چو زلف خود شبی تاریک و روز درهمی دارد

2 چرا نالد ز غم ماهی که بر تخت شهنشاهی ز جم جام، از خضر لعل، از سلیمان خاتمی دارد

3 نفرساید ز فرعون آنکه در جیش ید بیضا نیندیشد ز جادو آنکه اسم اعظمی دارد

4 اگر غم فی المثل افراسیابستی چه باک آنرا که اندر لشکر حسن از محبت رستمی دارد

1 باد نوروزی به بستان مشک و کافور آورد ابر فروردین نثار از در منثور آورد

2 چهره گل آب و رنگ از روی غلمان میبرد طره سنبل شکن بر گیسوی حور آورد

3 آن یکی یاقوت رخشان از بدخشان یافته آن یکی فیروزه از کان نشابور آورد

4 نرگس اندر باغ دارد کاسه زرین بکف جام جم گوئی به شادروان شاپور آورد

1 پرده یکسو شد و معشوقه پدیدار آمد دل در ایوان نظر از پی دیدار آمد

2 از رخ پردگیان حرم حسن و عفاف پرده افتاد و رخ دوست پدیدار آمد

3 سرو بی کفش و کله مست خرامید به باغ گل برهنه تن و بی پرده به گلزار آمد

4 ای زلیخای جوان زال نوان را بنگر به خریداری یوسف سوی بازار آمد

1 چو مجلس وکلا را ملک مؤسس شد ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

2 عنایت شه و بخشایش ولیعهدش دل رمیده ما را انیس و مونس شد

3 ز فخر طعنه بمینو زند بهارستان که طاق ابروی یار منش مهندس شد

4 درین چمن قد رعنای سرو و چهره گل فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

1 مژده ای دل که ز ره قافله داد آمد نایب السلطنه با داد خداداد آمد

2 بحر علم آمد و از گوهر تابان زد موج کوه عزم آمد و با پنجه پولاد آمد

3 ناصرالملک ابوالقاسم مسعود ز راه با رخی خوب و تنی پاک و دلی شاد آمد

4 آمد اندر مه دی با نفس فروردین چون گل و میوه که اندر مه خرداد آمد