غزلیات در دیوان اشعار ادیب الممالک فراهانی

1 یک سوزن و یک سنجاق بودند بسوزندان مانند دو تن عیار افتاده بیک زندان

2 سنجاق بسوزن گفت کار تو در اینجا چیست وز بهر چه خسبیدی اندر دل سوزاندن

3 سوزن بجوابش گفت ای بی هنر سوری من خادم خاتونم سرخیل هنرمندان

4 دندانه من تیز است زین روی مرا بی بی بنشاند در این خانه مزد هنر دندان

1 بپای آل علی هر که روی زاری سود ز دستبرد حوادث در این جهان آسود

2 بگیر دامن احفاد مرتضی کاین قوم ز آفریده فرازند و از خدای فرود

3 سرشته در کف ایشان بقدرت ازلی خمیر هستی و گل مهره سپهر کبود

4 بباز در رهشان جان و عمر باقی گیر که این معامله یک بر هزار بخشد سود

1 پرده یکسو شد و معشوقه پدیدار آمد دل در ایوان نظر از پی دیدار آمد

2 از رخ پردگیان حرم حسن و عفاف پرده افتاد و رخ دوست پدیدار آمد

3 سرو بی کفش و کله مست خرامید به باغ گل برهنه تن و بی پرده به گلزار آمد

4 ای زلیخای جوان زال نوان را بنگر به خریداری یوسف سوی بازار آمد

1 چینیان باک مدارید و دل آسوده شوید هم به پیروزیتان باد و اقبال نوید

2 چین بسی لشکری بری و بحری دارد که بدیشان بتوان داشت دو صد گونه امید

3 سپه خشکی و دریائی ما هر شب و روز افکند لرزه باندام همه زرد و سپید

4 لیک افسوس که این سرو خرامان در باغ تنش از جنبش این باد بلرزد چون بید

1 هزار و سیصد و سی و سه سال کرده گذر ز عام هجرت فخر انام و خیر و بشر

2 به ناف هفته و روز ششم ز عشر سوم ز غره ششمین از شهور و دور قمر

3 شدم به محضر میر اجل سفیرکبیر جهان فضل و سپهر و قاروکان هنر

4 سلیل طور غود والا گهر امیرالبحر یگانه عاصم معصوم ذیل دانشور

1 بوسه شیرین اگر زان لعلم ارزانی شود دل رها از درد و تن دور از گرانجانی شود

2 روزی آید کان پری با من نشیند روبرو از وصالش مشگلم مایل به آسانی شود

3 لعل شیرینش ببوسم چون شکر تا بامداد دامنم از بوسه پر یاقوت رمانی شود

4 وقت صحبت آنچنان مستش کنم کاندر نشاط لاله اش همرنگ می از راح ریحانی شود

1 این گهر از یم رخشنده که کان شرف است ژرف بحریست که ماهش در و چرخش صدفست

2 اثر همت شهزاده رخشنده گهر زاده طبع ملکزاده خورشید کف است

3 نیرالدوله که چون نیر اعظم در شرق پرتو فضلش تابنده به بیت الشرفست

4 شد ز آمال امیران سلف برخوردار کافتخار خلف و چشم و چراغ سلف است

1 از خاک ری در گوش جان آواز اقدس می‌رسد بانگ انااللهی از آن ارض مقدس می‌رسد

2 گرچه نیارد یاد من آن لعبت آزاد من از دوریش فریاد من بر چرخ اطلس می‌رسد

3 تا رفتم از آن گلستان کردم وداع دلستان زخمم به دل نیشم به جان از خار و از خس می‌رسد

4 در محبس هجرش منم کز اشک تر شد دامنم از قسمت جان و تنم زندان و محبس می‌رسد

1 چو مجلس وکلا را ملک مؤسس شد ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد

2 عنایت شه و بخشایش ولیعهدش دل رمیده ما را انیس و مونس شد

3 ز فخر طعنه بمینو زند بهارستان که طاق ابروی یار منش مهندس شد

4 درین چمن قد رعنای سرو و چهره گل فدای عارض نسرین و چشم نرگس شد

1 دانا باید ز روی فکر زند دم تا ز پس دم زدن همی نخورد غم

2 هست سخن مرد را ترازوی دانش نیست بسنجیده مرد تا نزند دم

3 جز بسخن کان ترازوی هنرستی پایه نگیرد فزونی و نشود کم

4 پس تو سخن گوی را شناخت توانی ره نبری بر شناس اخرس و ابکم