چون کواکب تابع برج است دارالملک ایران از ادیب فراهانی غزل 108
1. چون کواکب تابع برج است دارالملک ایران
وندرین برج است واله هوش برنایان و پیران
اندرین همسایگی دانم یکی مردی کهن از ادیب فراهانی غزل 109
1. اندرین همسایگی دانم یکی مردی کهن
روز و شب با جفت خود پرخاشجوی اندر سخن
گیتی شده از شکوفه چون مینو از ادیب فراهانی غزل 110
1. گیتی شده از شکوفه چون مینو
از لاله لعل و از گل خوشبو
ای تاجر بی ثروت سوداگر بی مایه از ادیب فراهانی غزل 111
1. ای تاجر بی ثروت سوداگر بی مایه
ایوان تو بی دیوار بستان تو بی سایه
دانایی و تدبیر ز انفاق و کرم به از ادیب فراهانی غزل 112
1. دانایی و تدبیر ز انفاق و کرم به
انفاق و کرم نیز ز دینار و درم به
امروز جانرا با طرب هنگام پیوند آمده از ادیب فراهانی غزل 113
1. امروز جانرا با طرب هنگام پیوند آمده
دل در نشاط آماده شد لب در شکر خنده آمده
شمس و قمرم سجده نمودند سحرگاه از ادیب فراهانی غزل 114
1. شمس و قمرم سجده نمودند سحرگاه
کی یوسف مصری تو برون آی از اینجاه
در مشهد کویت آمده بود از ادیب فراهانی غزل 115
1. در مشهد کویت آمده بود
سرمست دی از خمار باده
دریغ کز اثر تندباد سخت سیاه از ادیب فراهانی غزل 116
1. دریغ کز اثر تندباد سخت سیاه
شکست گلبنی از گلشن شرف ناگاه
ای دل چو ز تن کاهی و در جان بفزائی از ادیب فراهانی غزل 117
1. ای دل چو ز تن کاهی و در جان بفزائی
در جلوه ز صاحبنظران هوش ربائی
فریاد از این مشاوره عالی از ادیب فراهانی غزل 118
1. فریاد از این مشاوره عالی
کز جاهلان پر، از عقلا خالی