ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی از ادیب فراهانی غزل 119
1. ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی
شادمان زی کز تو شد آباد شارستان گیتی
مخور جانا فریب از گنج گیتی از ادیب فراهانی غزل 120
1. مخور جانا فریب از گنج گیتی
مشو اندوهگین از رنج گیتی
حاج باقر جان بقر بودی چرا بیقور گشتی از ادیب فراهانی غزل 121
1. حاج باقر جان بقر بودی چرا بیقور گشتی
گاو بودی خر شدستی مار بودی مور گشتی
گویند در دهی رفت بزغاله ای ببامی از ادیب فراهانی غزل 122
1. گویند در دهی رفت بزغاله ای ببامی
برطرف بام می کرد چون غافلان خرامی
تخت با تاج همی گفت که ای افسر کی از ادیب فراهانی غزل 123
1. تخت با تاج همی گفت که ای افسر کی
گر شهنشاه کند عزم سپاهان از ری
دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی از ادیب فراهانی غزل 124
1. دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی
بار لبو نهاده پشت دراز گوشی
چو سیف الدوله از سلسال باقی از ادیب فراهانی غزل 125
1. چو سیف الدوله از سلسال باقی
ریاض احمدی را گشت ساقی
فغان کن ماتم شمس المعالی از ادیب فراهانی غزل 126
1. فغان کن ماتم شمس المعالی
شکست آمد بر این طاق هلالی
سراج الهدی حاج ملاعلی از ادیب فراهانی غزل 127
1. سراج الهدی حاج ملاعلی
که نفسی زکی بود و حبری ملی
تاریک شد جهان ز ملال نظر علی از ادیب فراهانی غزل 128
1. تاریک شد جهان ز ملال نظر علی
دریا گریست خون ز خیال نظر علی
چون پدرم باغ خلد داد به خشتی از ادیب فراهانی غزل 129
1. چون پدرم باغ خلد داد به خشتی
ما به بهشتی فروختیم بهشتی
ای فلک لاجورد گر بزمین بنگری از ادیب فراهانی غزل 130
1. ای فلک لاجورد گر بزمین بنگری
تن بتواضع دهی سر بسجود آوری