ای ملک از همتت از ادیب الممالک فراهانی غزل 119
1. ای ملک از همتت شد سبز چون بستان گیتی
شادمان زی کز تو شد آباد شارستان گیتی
مخور جانا فریب از ادیب الممالک فراهانی غزل 120
1. مخور جانا فریب از گنج گیتی
مشو اندوهگین از رنج گیتی
حاج باقر جان از ادیب الممالک فراهانی غزل 121
1. حاج باقر جان بقر بودی چرا بیقور گشتی
گاو بودی خر شدستی مار بودی مور گشتی
گویند در دهی از ادیب الممالک فراهانی غزل 122
1. گویند در دهی رفت بزغاله ای ببامی
برطرف بام می کرد چون غافلان خرامی
تخت با تاج همی از ادیب الممالک فراهانی غزل 123
1. تخت با تاج همی گفت که ای افسر کی
گر شهنشاه کند عزم سپاهان از ری
دیدم میان کوچه از ادیب الممالک فراهانی غزل 124
1. دیدم میان کوچه پیر لبو فروشی
بار لبو نهاده پشت دراز گوشی
چو سیف الدوله از ادیب الممالک فراهانی غزل 125
1. چو سیف الدوله از سلسال باقی
ریاض احمدی را گشت ساقی
فغان کن ماتم از ادیب الممالک فراهانی غزل 126
1. فغان کن ماتم شمس المعالی
شکست آمد بر این طاق هلالی
سراج الهدی از ادیب الممالک فراهانی غزل 127
1. سراج الهدی حاج ملاعلی
که نفسی زکی بود و حبری ملی
تاریک شد جهان از ادیب الممالک فراهانی غزل 128
1. تاریک شد جهان ز ملال نظر علی
دریا گریست خون ز خیال نظر علی
چون پدرم باغ از ادیب الممالک فراهانی غزل 129
1. چون پدرم باغ خلد داد به خشتی
ما به بهشتی فروختیم بهشتی
ای فلک لاجورد از ادیب الممالک فراهانی غزل 130
1. ای فلک لاجورد گر بزمین بنگری
تن بتواضع دهی سر بسجود آوری