ای چشمم از انتظار روی تو سفید از ابوالحسن فراهانی رباعی 85
1. ای چشمم از انتظار روی تو سفید
وی از تو دل امیدوارم نومید
اول طلب بخت بلندی باید از ابوالحسن فراهانی رباعی 86
1. اول طلب بخت بلندی باید
وانگه ز لب تو نوش خندی باید
از دیده زهاد اگر زود آید از ابوالحسن فراهانی رباعی 87
1. از دیده زهاد اگر زود آید
چون در غم عشق نیست بی سود آید
در علم و عمل هرکه مکمل گردید از ابوالحسن فراهانی رباعی 88
1. در علم و عمل هرکه مکمل گردید
گویند که چون مرد به مطلب برسید
عمریست که دل حدیث وصلت گوید از ابوالحسن فراهانی رباعی 89
1. عمریست که دل حدیث وصلت گوید
سرگشته تر از باد بهر سو گوید
ای راحت دیده و دل ای نور بصر از ابوالحسن فراهانی رباعی 90
1. ای راحت دیده و دل ای نور بصر
تا کی به غم و هجر برم عمر به سر
در دام تو هر دم کشم آزار دگر از ابوالحسن فراهانی رباعی 91
1. در دام تو هر دم کشم آزار دگر
ای کاش کند در قفسم بار دگر
اینک مشهد ای دل از غفلت کور از ابوالحسن فراهانی رباعی 92
1. اینک مشهد ای دل از غفلت کور
اخلع نعلیک این چه عجب ست و غرور
تا نزد یکی بیار زو دوری دور از ابوالحسن فراهانی رباعی 93
1. تا نزد یکی بیار زو دوری دور
از دور رهت دهند در بزم حضور
از چشم تو مرد و زن نفورند نفور از ابوالحسن فراهانی رباعی 94
1. از چشم تو مرد و زن نفورند نفور
چشمت بکن ای چشم بد از روی تو دور
ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز از ابوالحسن فراهانی رباعی 95
1. ای خواجه به سوی حق ز دنیای مجاز
چون برگردی نماند این بیشی و ناز
یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز از ابوالحسن فراهانی رباعی 96
1. یک ذره ز خاک پای آن ماه طراز
گر زان که به دستت افتد ای محرم راز