روزی که ز روح بند از ابوالحسن فراهانی رباعی 121
1. روزی که ز روح بند تن بردارم
دانی ز چه باز دیده تر دارم
...
چون خواهم دل ز از ابوالحسن فراهانی رباعی 122
1. چون خواهم دل ز دلستان برگیرم
روزی دو سه راه امتحان برگیرم
...
گر بینم یار وگر از ابوالحسن فراهانی رباعی 123
1. گر بینم یار وگر نبینم میرم
هر شیوه که در عشق گزینم میرم
...
از دوری آفتاب از ابوالحسن فراهانی رباعی 124
1. از دوری آفتاب عالم سوزم
وز تیرگی بخت بلا اندوزم
...
حال دل از آن بهانه از ابوالحسن فراهانی رباعی 125
1. حال دل از آن بهانه جو می پرسم
بد حالی دل از آن نکو می پرسم
...
بر خاک کف پای تو از ابوالحسن فراهانی رباعی 126
1. بر خاک کف پای تو چون رخ نالم
ور پیرهنم نگنجم از بس بالم
...
ای درد و غم تو راحت از ابوالحسن فراهانی رباعی 127
1. ای درد و غم تو راحت جان و تنم
دانی ز چه شکوه از فراقت نکنم
...
چون کوه گران نمود از ابوالحسن فراهانی رباعی 128
1. چون کوه گران نمود اصفاهانم
چون کاهی کرد دوری کاشانم
...
گویم که دری زوصل از ابوالحسن فراهانی رباعی 129
1. گویم که دری زوصل اگر باز کنم
در پای تو جان فشانی آغاز کنم
...
دی با کوری کش از از ابوالحسن فراهانی رباعی 130
1. دی با کوری کش از خسان می بینم
وز بد نفسان و واپسان می بینم
...
ای کوی تو درد و از ابوالحسن فراهانی رباعی 131
1. ای کوی تو درد و غم فراوان بردیم
القصه که هرچه خواستیم آن بردیم
...
تا از سر کوی آن از ابوالحسن فراهانی رباعی 132
1. تا از سر کوی آن صنم دور شدیم
ناخن زن زخم های ناسور شدیم
...