در دل دو هزار مدّعا از ابوالحسن فراهانی رباعی 145
1. در دل دو هزار مدّعا دارم من
زان است که پیوسته جفا دارم من
...
ز آن طره که ینست از ابوالحسن فراهانی رباعی 146
1. ز آن طره که ینست آن که زو هست ایمن
جان و دل و دین باخته بنشست ایمن
...
از عالم سفله ای از ابوالحسن فراهانی رباعی 147
1. از عالم سفله ای پسر هیچ مخواه
چون درگذرست از گذر هیچ مخواه
...
گر دل خواهی ای از ابوالحسن فراهانی رباعی 148
1. گر دل خواهی ای تن محنت پیشه
مگذار دل شکسته بی اندیشه
...
زین سلسله تابه از ابوالحسن فراهانی رباعی 149
1. زین سلسله تابه حال این فرزانه
بکری ننشسته بود در کاشانه
...
بی شمع جمالت ای از ابوالحسن فراهانی رباعی 150
1. بی شمع جمالت ای به حسن افسانه
روشن نشود ز آفتابم خانه
...
چون دل بستم به از ابوالحسن فراهانی رباعی 151
1. چون دل بستم به زلف آن غالیه مو
بگشود و برم گشود از تندی خو
...
ای باد صبا واله از ابوالحسن فراهانی رباعی 152
1. ای باد صبا واله و شیدا بر تو
کامی ز ثری تا به ثریا بر تو
...
ای خانه نه سپهر از ابوالحسن فراهانی رباعی 153
1. ای خانه نه سپهر پرنور از تو
تا دور فتاده دل رنجور از تو
...
رحمت آید با همه از ابوالحسن فراهانی رباعی 154
1. رحمت آید با همه مغروری تو
گر شرح دهم قصه مهجوری تو
...
باشد به مثل گر از ابوالحسن فراهانی رباعی 155
1. باشد به مثل گر حاتم طی
آن طبع که سرکشست کی گیرد کی
...
ای دل که ز چاک سینه از ابوالحسن فراهانی رباعی 156
1. ای دل که ز چاک سینه بگریخته ای
وز بهر خلاص حیله انگیخته ای
...