رباعیات در دیوان اشعار ابوالحسن فراهانی

1 روزی که ز روح بند تن بردارم دانی ز چه باز دیده تر دارم

2 تا بهر نثار تو ز نو جان یابم من چشم براه روز محشر دارم

1 چون خواهم دل ز دلستان برگیرم روزی دو سه راه امتحان برگیرم

2 گه دل ز دل و گاه زجان برگیرم زان بس دل ازو اگر توان برگیرم

1 گر بینم یار وگر نبینم میرم هر شیوه که در عشق گزینم میرم

2 یار آتش و من شعله اگر از بر او خیزم سوزم وگر نشینم میرم

1 از دوری آفتاب عالم سوزم وز تیرگی بخت بلا اندوزم

2 روز از شب و شب ز روز نشناختمی گر تیره تر از شبم نبودی روزم

1 حال دل از آن بهانه جو می پرسم بد حالی دل از آن نکو می پرسم

2 آشفتگیم به بین که دارم دل را در دامن خویش و حال او میپرسم

1 بر خاک کف پای تو چون رخ نالم ور پیرهنم نگنجم از بس بالم

2 وصل تو به بخت نیک هم نتوان یافت بیهوده ز بخت بدخود می نالم

1 ای درد و غم تو راحت جان و تنم دانی ز چه شکوه از فراقت نکنم

2 از بس که به لب آمد و برگشت ز بیم پای به لب آمدن ندارد سخنم

1 چون کوه گران نمود اصفاهانم چون کاهی کرد دوری کاشانم

2 هر صبحدمی چو شامگه دلتنگم هر شامگهی چو صبحدم گریانم

1 گویم که دری زوصل اگر باز کنم در پای تو جان فشانی آغاز کنم

2 لیکن ترسم که بعد مردن گستاخ بر روی تو چشم بسته را باز کنم

1 دی با کوری کش از خسان می بینم وز بد نفسان و واپسان می بینم

2 گفتم که بگو هیچ توانی دیدن گفتا آری عیب کسان می بینم