نامد دل ضایع شده با دست از ظهیر فاریابی رباعی 61
1. نامد دل ضایع شده با دست هنوز
بر تخت وصال دوست بنشست هنوز
ای دوست،قلم بر سخن دشمن از ظهیر فاریابی رباعی 62
1. ای دوست،قلم بر سخن دشمن کش!
وندر شب تاریک می روشن کش!
در پیش کمان گروهه شاه از ظهیر فاریابی رباعی 63
1. در پیش کمان گروهه شاه قزل
خورشید به سجده اوفتد خوار و خجل
در عشق تو باز گفت نتوان از ظهیر فاریابی رباعی 64
1. در عشق تو باز گفت نتوان کاین دل
چون است و [چسان] رنج کشد مسکین دل
معشوقه چو سر بکردبا از ظهیر فاریابی رباعی 65
1. معشوقه چو سر بکردبا باد چو گل
تن با همه کس به وصل درداد چو گل
دوش از غم تو دیده به هم از ظهیر فاریابی رباعی 66
1. دوش از غم تو دیده به هم برنزدم
ور زانک زدم بدانک بی نم نزدم
نه برگ شکایت از تو گفتن از ظهیر فاریابی رباعی 67
1. نه برگ شکایت از تو گفتن دارم
نه طاقت درد دل نهفتن دارم
از جور تو حال ارچه تبه از ظهیر فاریابی رباعی 68
1. از جور تو حال ارچه تبه می دارم
هم لطف تو را گوش به ره می دارم
هر گز نفسی حکایت از تو از ظهیر فاریابی رباعی 69
1. هر گز نفسی حکایت از تو نکنم
کازادی بی نهایت از تو نکنم
با گل گفتم چو سوی گلزار از ظهیر فاریابی رباعی 70
1. با گل گفتم چو سوی گلزار آیم
از عهد بد تو سست گردد رایم
گرچه همه جهد بندگی بنمایم از ظهیر فاریابی رباعی 71
1. گرچه همه جهد بندگی بنمایم
از عشق تو پیش کس زبان نگشایم
ما خانه ز خانه قلندر از ظهیر فاریابی رباعی 72
1. ما خانه ز خانه قلندر کردیم
وز خاک در مصطبه افسر کردیم