ای جهان را به تیغ داده از ظهیر فاریابی قصیده 36
1. ای جهان را به تیغ داده قرار
کرده شاهان به بندگیت اقرار
...
چون بر زمین طلیعۀ شب از ظهیر فاریابی قصیده 37
1. چون بر زمین طلیعۀ شب گشت آشکار
آفاق ساخت کسوت عباسیان شعار
...
ای زسعی تو برافراخته از ظهیر فاریابی قصیده 38
1. ای زسعی تو برافراخته سر
دین یزدان و شرع پیغمبر
...
کراست زهره که با این از ظهیر فاریابی قصیده 39
1. کراست زهره که با این دل ز صبر نفور
در افکند سخنی از وداع نیشابور
...
سپیده دم که شدم محرم از ظهیر فاریابی قصیده 40
1. سپیده دم که شدم محرم سرای سرور
شنیدم آیت « تو بو الی الله » از لب حور
...
گهی که بار دهد شاه بر از ظهیر فاریابی قصیده 41
1. گهی که بار دهد شاه بر سریر سرور
که باد تا به قیامت به عهد او معمور
...
تو راست لعل شکر بار و از ظهیر فاریابی قصیده 42
1. تو راست لعل شکر بار و در میان گوهر
میان لعل چرا کرده ای نهان گوهر
...
ز خواب خوش چو برانگیخت از ظهیر فاریابی قصیده 43
1. ز خواب خوش چو برانگیخت عزم میدانش
مه دو هفته پدید آمد از گریبانش
...
هزار توبه شکسته ست زلف از ظهیر فاریابی قصیده 44
1. هزار توبه شکسته ست زلف پر شکنش
کجا به چشم در آید شکست حال منش؟
...
دادیم دل به دست تو در از ظهیر فاریابی قصیده 45
1. دادیم دل به دست تو در پای مفکنش
غافل مشو ز ناله و زاری و شیونش
...
نهی زلفین عنبر بار بر از ظهیر فاریابی قصیده 46
1. نهی زلفین عنبر بار بر دوش
حدیث ما نیاری هیج در گوش
...
نشست خسرو روی زمین به از ظهیر فاریابی قصیده 47
1. نشست خسرو روی زمین به استحقاق
فراز تخت سلیمان به دار ملک عراق
...