قصاید ظهیر فاریابی

1 چون کوکبه عید به آفاق درآمد در باغ سعادت گل دولت به برآمد

2 آن وعده که تقدیر همی داد وفا شد وان کار که ایام همی خواست برآمد

3 آسود جهان از تف خورشید حوادث چون در کنف عدل شه دادگر آمد

4 اقبال غلامانه میان بست به خدمت در بارگه خسرو جمشید فر آمد

1 حلقه زلف یار ، دام بلاست دل درو بسته ایم عین خطاست

2 کار دل بهتر است کو شب و روز در تماشا گه نسیم صباست

3 جان بر لب رسیده را بتر است کز مقیمان آستان عناست

4 تا بُت من به دلبری بنشست قلم عافیت زما برخاست

1 خسروا ،وقت می گل فام است رونق عیش درین ایام است

2 باغ پر مطرب خوش الحان است دشت،پرشاهد سیم اندام است

3 در جهان نکهت انفاس صبا همچو انعام شهنشه عام است

4 لاله را سوز دل اندر سینه است غنچه را شادی جان در کام است

1 بگشاد عشق روی تو چون روزگار دست دست غمت ببست مرا استوار دست

2 در پای محنت تو از آن دست می زنم تا برنگیری از سر من دل افکار دست

3 پیش لبت به کدیه یک بوسه هر شبی دل چون چنار پیش کشد صدهزار دست

4 گربنده در وصال لبت دست یابدی بردی نشاطم از می انده گسار دست

1 گفتار تلخ از آن لب شیرین نه در خورست خوش کن عبارتت که خطت هرچه خوشتر است

2 بگشای لب به پرسش من گرچه گفته ام کان قفل لعل بابت آن درج گوهر است

3 تا بر گرفتی از سر عشاق دست مهر هرجا که در هوای تو دستی است بر سر است

4 آن دل که سفره فلک چنبری نشد در چنبر دو زلف تو اکنون مسخر است

1 انک بر تخت مکرمت شاه است شرف الدینِ حق شرفشاه است

2 در تکاپوی خدمتش جوزا از کمر بستگان درگاه است

3 وز پی امتثال فرمانش چرخ را دیده بر سر راه است

4 لطف او بر صحیفه های ریاض کاتب نقش صبغة الله است

1 چون بر زمین طلیعۀ شب گشت آشکار آفاق ساخت کسوت عباسیان شعار

2 پیدا شد از کرانۀ میدان آسمان شکل هلال چون سر چوگان شهریار

3 دیدم ز زر پخته برین لوح لاجورد نونی که گفتیی به قلم کرده شد نگار

4 روی فلک چو لجّه دریا و ماه نو مانند کشتیی که ز دریا کند کنار

1 چو زهره وقت صبوح از افق بسازد چنگ زمانه تیز کند ناله مرا آهنگ

2 جفای چرخ بگیرد مرا به سختی نای وفای یار در آویزدم ز دامن چنگ

3 برد زمانه ناساز از سرم بیرون هوای ناله نای و نوای زخمه چنگ

4 چنان به درد دل از سینه برکشم آهی که هفت آینه چرخ از آن برآرد زنگ

1 در ابتدای کون جهان آفریدگار بر نام خسرو از پی این عقد نامدار

2 بر اصل چهار طاق عناصر به پای کرد نُه پوشش فلک همه از رایش استوار

3 دیبای خسروانی اخضر برو کشید وانگه نثار کرد بدو در شاهوار

4 آوازه ای از ین سخن اندر جهان فتاد تا از حجاب غیب شد امروز آشکار

1 هوالعید یسقی بکاس المدام هنیئالمن فاق کل الانام

2 شهنشاه اعظم قزل ارسلان که از عدل او یافت گیتی نظام

3 جهان داوری کاب شمشیر او بشوید رخ شب ز گرد ظلام

4 بداندیش را از تف قهر او به جای عرق خون چکد از مسام