ای قصر ملک را ز معالیت از ظهیر فاریابی قصیده 71
1. ای قصر ملک را ز معالیت کنگره
حزم تو گرد مرکز اسلام دایره
...
زان زلف عنبرین که به از ظهیر فاریابی قصیده 72
1. زان زلف عنبرین که به گل بر نهاده ای
صد گونه داغ بر دل عنبر نهاده ای
...
نباشدت نفسی در سر آن از ظهیر فاریابی قصیده 73
1. نباشدت نفسی در سر آن کله داری
که سر به کلبه احزان فرود آری
...
زهی چو عقل علم گشته در از ظهیر فاریابی قصیده 74
1. زهی چو عقل علم گشته در نکو کاری
مسلم است تو را نوبت جهانداری
...
هر کجا تازه بخندید گل از ظهیر فاریابی قصیده 75
1. هر کجا تازه بخندید گل رخساری
بر رخم بشکفد از خون جگر گلزاری
...
دوش آوازه درافکند نسیم از ظهیر فاریابی قصیده 76
1. دوش آوازه درافکند نسیم سحری
که عروسان چمن راست گهِ جلوه گری
...
سریر سلطنت اکنون کند از ظهیر فاریابی قصیده 77
1. سریر سلطنت اکنون کند سرافرازی
که سایه بر سرش افکند خسرو غازی
...
ای ظفر موکب تو را بر پی از ظهیر فاریابی قصیده 78
1. ای ظفر موکب تو را بر پی
دو جهان پیش همتت لا شی
...
در این هوس که من افتاده از ظهیر فاریابی قصیده 79
1. در این هوس که من افتاده ام به نادانی
مرا به جان خطر است از غم تو تا دانی
...
ای ماه سروقامت و ای سرو از ظهیر فاریابی قصیده 80
1. ای ماه سروقامت و ای سرو ماه روی
وصل تو تا نموده مرا چند گاه روی
...
زهی مسخّر حُکمت ز ماه از ظهیر فاریابی قصیده 81
1. زهی مسخّر حُکمت ز ماه تا ماهی
شه ستاره سپاه و سپهر درگاهی
...