رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 پولی که ز خون خلق آماده شود صرف بت ساده و بط و باده شود

2 افسوس که دسترنج یک مشت فقیر چون جمع شود حقوق شهزاده شود

1 استاد ازل که درس بیداد نداد جز مسئله داد مرا یاد نداد

2 ما داد ز بیدادگران بستانیم گر محکمه داد به ما داد نداد

1 نظار چو قفل جعبه را باز کنند از خواندن رأی نغمه آغاز کنند

2 کم غصه و پر شوق و شعف دانی کیست آن را که فزون از همه آواز کنند

1 از سنگلج آوای غم اندوز آید بانگ خشنی ولی دل افروز آید

2 یک لحظه در آن حوزه اگر بنشینی صد مرتبه فریاد جهانسوز آید

1 هرگز به هما، بوم برابر نشود با بلبل باغ، زاغ همسر نشود

2 از حمله یک طایفه بی ایمان این مؤمن سالخورده کافر نشود

1 روزی که دل غمزده را شادی بود دل شادیم از پرتو آزادی بود

2 زان پیش که برزگر شود خانه خراب از گنج در این خرابه آبادی بود

1 با عزم متین شتاب می‌باید کرد همراهی شیخ و شاب می‌باید کرد

2 با دقت هرچه بیشتر در این بار مرد عمل انتخاب می‌باید کرد

1 بر دوره فترت اعتباری نبود با مجلس پنجم افتخاری نبود

2 در فاصله این دو، به صد مأیوسی یک ذره مرا امیدواری نبود

1 امروز محصلین ز اعلی تا پست دارند کل اندر کف و بیرق در دست

2 یعنی که به قحطی‌زدگان رحم کنید ای ملت با عاطفه نوع‌پرست

1 عمری به ره جنون نشستیم و گذشت وز ملک خرد برون نشستیم و گذشت

2 القصه کنار این چمن با خواری چون لاله میان خون نشستیم و گذشت