رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 عالم همه عابدند و معبود یکی است دنیا همه ساجدند و مسجود یکی است

2 با دیده انصاف چو نیکو نگری روحانی و ما را همه مقصود یکی است

1 دنیا که مقر حکمفرمائی توست سعی و عملش اصل خودآرائی تست

2 در پیش مدیر این تجارتخانه سهم تو بقدر فهم و دانائی تست

1 تا پایه معرفت نهادیم ز دست یک سر به ره جهل فتادیم ز دست

2 چون کودک خرد بهر جوز و خرما در و گهر ابلهانه دادیم ز دست

1 این جعبه که آرا همه در دامن اوست چون دور سپهر بی‌وفایی فن اوست

2 از بس که به این و آن دهد وعده وصل خون دو هزار کشته در گردن اوست

1 آن جعبه که رأی خلق گنجینه اوست بی‌مهری روزگار از کینه اوست

2 فرمان سعادت و شقاوت دارد این راز نهفته ای که در سینه اوست

1 ای جعبه که سرنوشت ما در ید توست مقصود عموم تابع مقصد توست

2 امروز که بی‌طرف شوی با بد و خوب فرداست که خوب و بد ز خوب و بد توست

1 ای توده که جهل در سرشت من و توست هشدار که گاه زرع و کشت من و توست

2 تا شب پی حق خویش از پا منشین برخیز که روز سرنوشت من و توست

1 یا دوست دشمنند یا دشمن دوست از دست رها مکن چو من دامن دوست

2 پرهیز نما ز دوستانی که ز جهل گر خوار شوی چو خار در گلشن دوست

1 آن عهد که بسته شد میان من و دوست بشکسته شد از فتنه اهریمن و دوست

2 دانستم از اول که در این کار آخر انگشت نما شوم بر دشمن و دوست

1 چون مرکز ثقل ما بجز مجلس نیست آنکس که به مجلس نبود خاضع کیست

2 بر ملت اگر وکیل تحمیل شود پس فایده حکومت ملی چیست