رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 تا خدمت ابناء بشر پیشه ماست آزادی و صلح و سلم اندیشه ماست

2 آنکس که کند ریشه بیداد و ستم از مزرع ویران جهان تیشه ماست

1 قانون که اصول واجب التعظیم است ما را به اطاعتش سر تسلیم است

2 گوید که بنای زندگانی بشر بر روی قواعد امید و بیم است

1 کابینه ما اگرچه بی‌تصمیم است معبود شما به دشمنان تسلیم است

2 از خادم حال گر امیدی نبود از خائن آینده هزاران بیم است

1 امسال بهار جشن می خواران است اطراف چمن نشیمن یاران است

2 از دولت ابر و باد و باران بهار گلزار شکوفه ریز و گل باران است

1 دل خسته ز آزار دل آزاران است جان رنجه ز بیداد ستمکاران است

2 تنبیه و مجازات خیانت کاران در جامعه پاداش نکوکاران است

1 گر طالب صلح نامه طوفان است گر منکر جنگ خامه طوفان است

2 مقصود از این سیاست جنگ و گریز یک چند دیگر ادامه طوفان است

1 هر چند که پشت خم تخت من است در روی زمین برهنگی رخت من است

2 با اینهمه جور چرخ و بی مهری ماه خورشید فلک ستاره بخت من است

1 چون ابر بهار چشم خون بار من است چون غنچه نشکفته دل زار من است

2 فریاد و فغان و ناله هر شب تا صبح چون مرغ اسیر در قفس کار من است

1 دریای پر آب چشم نمناک من است صحرای پر آتش دل صد چاک من است

2 آن را که دهد زمانه بر باد فنا از دست غم تو عاقبت خاک من است

1 تا عمر بود، درستی آئین من است بدخواه کژی، مسلک دیرین من است

2 آزادی و خیر خواهی نوع بشر مقصود و مرام و مسلک و دین من است