رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 جان چند گهی گوشه نشین خواهد بود دل مشعل آه آتشین خواهد بود

2 گر طول کشد دوره فترت چندی حال تو و من بدتر از این خواهد بود

1 هر روز در این خرابه جنگی دگر است در ساغر شهد ما شرنگی دگر است

2 اوضاع سیاست عمومی گویا چون بوقلمون باز به رنگی دگر است

1 از بهر مجازات و مکافات وزیر قانع نشوم به نفی و اثبات وزیر

2 این است که از پارلمان باید خواست بگذشتن قانون مجازات وزیر

1 آن جعبه که رأی خلق گنجینه اوست بی‌مهری روزگار از کینه اوست

2 فرمان سعادت و شقاوت دارد این راز نهفته ای که در سینه اوست

1 گر مشکل فقر و ثروت آسان گردد آسوده ز غم توده انسان گردد

2 گر کیست که گشته حارس میش ز جور مالک چو نماینده دهقان گردد

1 آخر دل من ز غصه خون خواهد شد وز روزنه دیده برون خواهد شد

2 با این افق تیره خدا داند و بس کاین مملکت خراب چون خواهد شد

1 در ملک جهان زوال مال همه است هنگام خوشی منال مال همه است

2 پامال غنی بود تهی دست چرا گر نعمت و جاه و مال، مال همه است

1 هرگز دل من شکایت از غم نکند شادی ز مسرت دمادم نکند

2 دانی که بود مرد هنرپیشه راست آنکس که ز بار غم کمر خم نکند

1 در کشور ما که دزد را واهمه نیست جز گرگ شبان برای مشتی رمه نیست

2 آنجا که مضار هست بهر همه است وانجا که منافع است مال همه نیست

1 در دیده ما فقر و غنا هر دو یکیست در مسلک ما شاه و گدا هر دو یکیست

2 در کشتی بشکسته طوفانی ما دردا که خدا و ناخدا هر دو یکیست