رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 چون عامل ماضی است منصورالملک در داخله قاضی است منصورالملک

2 ملت زهر آن شقی که ناراضی بود دیدیم که راضی است منصورالملک

1 روزی که به کار زندگی دست زدیم در عالم نیستی دم از هست زدیم

2 او رنگ فلک نبود چون در خور ما پا بر سر این نشیمن پست زدیم

1 ما قاعده متانت از کف ندهیم ما گوش به گفتار مزخرف ندهیم

2 با پند صحیح رفقا گاه مثال ما پاسخ هر ناقص و اجوف ندهیم

1 کابینه اگر بود ز بحران تعطیل دیروز به مجلس آمد و شد تشکیل

2 اما به رئیس الوزرا یک دو نفر آخر ز فشار وکلا شد تحمیل

1 ای جعبه مرا گوهر مقصود توئی اسباب زیان و مایه سود توئی

2 هر منتظرالوکاله را ای صندوق تا رأی میان تست معبود توئی

1 از دست تو ما ساغر صهبا زده‌ایم بر فرق فلک ز بی‌خودی پا زده‌ایم

2 دنیا چو نبود جای شادی زین رو غم نیست که پشت پا به دنیا زده‌ایم

1 آن روز که حرف عشق بشنفت دلم شب تا به سحر میان خون خفت دلم

2 از بسکه خزان نامرادی دیدم صد بار بهار آمد و نشکفت دلم

1 ای دوست برای دست و پا مشت تو کو دشمن به تو گر روی کند پشت تو کو

2 تا عقده گشای دل مردم گردی چون شانه مشاطه سرانگشت تو کو

1 با نخل خوشی همیشه پیوند بزن می با دل شاد و جان خرسند بزن

2 گر بر تو زمانه یک دمی سخت گرفت دندان بجگر گذار و لبخند بزن

1 آنانکه کنند با دو صد طنازی دایم به مقدرات ایران بازی

2 ای کاش کنند وقت خود را مصرف یک لحظه به فابریک آدم سازی