رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 دردی بتر از علت نادانی نیست جز علم دوای این پریشانی نیست

2 با آنکه بروی گنج منزل دارد بدبخت و فقیرتر ز ایرانی نیست

1 در کعبه خطاکار خطابم کردند از بتکده رندانه جوابم کردند

2 آباد شود کوی خرابات مغان کانجا به یکی جرعه خرابم کردند

1 دیشب که به صد فتنه و آشوب گذشت از مهر به من آن مه محبوب گذشت

2 آن ماه دو هفته را چو دیدم امسال یک ماه شب و روز به من خوب گذشت

1 ای روز سیاه من سیه تر گردی وی دیده به خون دل شناور گردی

2 ای چرخ ز گردش تو من پست شدم گر گردشت این چنین بود برگردی

1 از بسکه به پیش این و آن مبتذلیم چون شمع ز آتش درون مشتعلیم

2 آنها همه بی قرار حرف املند ما جمله در انتظار کار و عملیم

1 هرگز دل کس را به عبث تنگ مکن تا صلح شود بجنگ آهنگ مکن

2 هر چند که نیست زندگی غیر از جنگ با مرگ بساز و با کسی جنگ مکن

1 از باده کبر مست و مخمور مشو وز راه سلامت و خرد دور مشو

2 روزی دو جهان اگر به کام تو شود از شادی این دو روزه مغرور مشو

1 باید ز کژی براستی میل کنیم اصلاح کژی ز صدر تا ذیل کنیم

2 بدبختی اگر بود قویتر از سیل با زور عموم دفع آن سیل کنیم

1 ما خاک به سر ز بی‌حسابی شده‌ایم ما دربه‌در از خانه‌خرابی شده‌ایم

2 ای صاحب مال و مالک کاخ جلال با ما منشین که انقلابی شده‌ایم

1 آن خم که بود مدام در جوش، منم آن مرغ که شد به شام خاموش، منم

2 در حلقه رندان خراباتی خویش آن پاک نشین خانه بر دوش، منم