رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 با پاک دلان پاک نهادی باید از مختلسین قطع ایادی باید

2 یا آنکه ز ورشکستگی باید مرد یا چاره فقر اقتصادی باید

1 دردا که دوای دل به جز حسرت نیست حسرت بحساب قلت و کثرت نیست

2 گیرم که شود مجلس پنجم هم بد بدتر ز فساد دوره فترت نیست

1 قانون که اصول واجب التعظیم است ما را به اطاعتش سر تسلیم است

2 گوید که بنای زندگانی بشر بر روی قواعد امید و بیم است

1 جز ایزد پاک حاکم عادل نیست جز موجد خاک، قاضی قابل نیست

2 یکبار توان قاتل صد تن را کشت زآنرو که مجازات بشر کامل نیست

1 دیشب که به پای دل مرا سلسله بود از دست سر زلف تو ما را گله بود

2 چون موی تو عاقبت پریشانم کرد موئی که میان من و دل فاصله بود

1 ای غافل نشناخته زنگی از حور وز جهل نداده فرق ظلمت از نور

2 عالم همه پر صدا ولی گوش تو کر دنیا همه با ضیا ولی چشم تو کور

1 گر ما و تو را دفع اعادی باید وز دشمن خود قطع ایادی باید

2 با خصم قوی به حالت صلح و صفا آماده جنگ اقتصادی باید

1 این پول که صاحبان القاب خورند خون دل ماست چون می ناب خورند

2 تا کی عرق جبین یک ملت را بگرفته و قطره قطره چون آب خورند

1 خوش آنکه چو من حیات جاوید گرفت وز دولت جام جای جمشید گرفت

2 هنگام بهار و روز نوروز به باغ در سبزه و گل غلط زد و عید گرفت

1 تجار ز فقر ناشکیبا گشتند بی چیز و گدا ز پیر و برنا گشتند

2 دیگر چه ثمر ز دستگیری وقتی کز فقر عمومی همه بی پا گشتند