رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 ای توده که جهل در سرشت من و توست هشدار که گاه زرع و کشت من و توست

2 تا شب پی حق خویش از پا منشین برخیز که روز سرنوشت من و توست

1 چون مرکز ثقل ما بجز مجلس نیست آنکس که به مجلس نبود خاضع کیست

2 بر ملت اگر وکیل تحمیل شود پس فایده حکومت ملی چیست

1 ای مرد جوان، تجربه از پیر بگیر در دست یلی قبضه شمشیر بگیر

2 حق تو اگر در دهن شیر بود با جرأت شیر از دهن شیر بگیر

1 گر بر دل ما گرد ملالت باشد آن گرد ملال از جهالت باشد

2 قانون مهاجرت بود لازم لیک لازمتر از آن بسط عدالت باشد

1 آن را که درستی عمل، کیش بود زان کرده خوب، دشمن خویش بود

2 هر کس که خطاکاری او بیش بود پیش همه کس در همه جا پیش بود

1 در مملکتی که جنگ اصنافی نیست آزادی آن منبسط و کافی نیست

2 در جشن به کارگر چرا ره ندهند این مجلس اگر مجلس اشرافی نیست

1 در ملک وجود خودنمائی غلط است در بندگی اظهار خدائی غلط است

2 بیگانگی آموز که با مسلک راست با خلق زمانه آشنائی غلط است

1 چون عیش و غم زمانه قسمت کردند ما را غم بیکرانه قسمت کردند

2 شیخ و شه و شحنه عیش و نوش همه را بردند و برادرانه قسمت کردند

1 هر جا سخن از سیم و زر ناب رود کی لرد طلا پرست در خواب رود

2 ایکاش که این جزیره آتش خیز خاکش ز نزول باد در آب رود

1 صد مرد چو شیر، عهد و پیمان کردند اعلان گرسنگی به زندان کردند

2 شیران گرسنه از پی حفظ شرف با شور و شعف ترک سر و جان کردند