آن را که درستی عمل، کیش از فرخی یزدی رباعی 193
1. آن را که درستی عمل، کیش بود
زان کرده خوب، دشمن خویش بود
ای کاش من و تو را کمی مدرک از فرخی یزدی رباعی 194
1. ای کاش من و تو را کمی مدرک بود
خودخواهی هر دو پر نبود اندک بود
رسم و ره مستوفی اگر خوب از فرخی یزدی رباعی 195
1. رسم و ره مستوفی اگر خوب نبود
نزد همه کس این همه محبوب نبود
آن روز که در ارض و سما هیچ از فرخی یزدی رباعی 196
1. آن روز که در ارض و سما هیچ نبود
جز طاعت حق مرام ما هیچ نبود
ایکاش بشهر شحنه را زور از فرخی یزدی رباعی 197
1. ایکاش بشهر شحنه را زور نبود
ملت ز فشار ظلم مقهور نبود
گر شیخ ریا رند قدح نوش نبود از فرخی یزدی رباعی 198
1. گر شیخ ریا رند قدح نوش نبود
گر شحنه شهر مست و مدهوش نبود
از دست تو گر دل ز غمت چاک از فرخی یزدی رباعی 199
1. از دست تو گر دل ز غمت چاک نبود
از طعنه این و آن مرا باک نبود
ایکاش که جز رنگ صفا رنگ از فرخی یزدی رباعی 200
1. ایکاش که جز رنگ صفا رنگ نبود
مسکین ز غنی این همه دلتنگ نبود
هر خانه که شادیش بجز غم از فرخی یزدی رباعی 201
1. هر خانه که شادیش بجز غم نبود
ویرانی آن خرابه پر کم نبود
هر چند افق زمانه روشن نبود از فرخی یزدی رباعی 202
1. هر چند افق زمانه روشن نبود
تکلیف جهانیان معین نبود
گر هادی ما ز جهل گمراه نبود از فرخی یزدی رباعی 203
1. گر هادی ما ز جهل گمراه نبود
گمراهی او در همه افواه نبود
آزادی اگر تیول یکدسته از فرخی یزدی رباعی 204
1. آزادی اگر تیول یکدسته نبود
ملت ز دو سر چو مرغ پابسته نبود