ما طالب آنکه کار مطلوب از فرخی یزدی رباعی 169
1. ما طالب آنکه کار مطلوب کند
خود را بر خوب و زشت محبوب کند
عدلیه که داد باید از داد از فرخی یزدی رباعی 170
1. عدلیه که داد باید از داد کند
از چیست که جای داد بیداد کند
سرمایه اغنیا اگر کار کند از فرخی یزدی رباعی 171
1. سرمایه اغنیا اگر کار کند
با زحمت دست کارگر کار کند
دستی که به پرده کعبه را از فرخی یزدی رباعی 172
1. دستی که به پرده کعبه را دیر کند
بیگانه خودی یگانه را غیر کند
ملت چو شراب بی خودی نوش از فرخی یزدی رباعی 173
1. ملت چو شراب بی خودی نوش کند
یا پند معاندین خود گوش کند
هر کس می بی حقیقتی نوش کند از فرخی یزدی رباعی 174
1. هر کس می بی حقیقتی نوش کند
هر قول که می دهد فراموش کند
از عدل اگر وکیل توصیف کند از فرخی یزدی رباعی 175
1. از عدل اگر وکیل توصیف کند
روزنامه نگار مدح و تعریف کند
آن کیست که پرده خطا چاک از فرخی یزدی رباعی 176
1. آن کیست که پرده خطا چاک کند
آسوده و شاد جان غمناک کند
هرگز دل من شکایت از غم نکند از فرخی یزدی رباعی 177
1. هرگز دل من شکایت از غم نکند
شادی ز مسرت دمادم نکند
عاقل که جز اقدام لزومی از فرخی یزدی رباعی 178
1. عاقل که جز اقدام لزومی نکند
غمناک دل غریب و بومی نکند
آنانکه بقانون شکنی مشغولند از فرخی یزدی رباعی 179
1. آنانکه بقانون شکنی مشغولند
پیش وکلا ز خوب و بد مسئولند
آن قوم که با عاطفه و انسانند از فرخی یزدی رباعی 180
1. آن قوم که با عاطفه و انسانند
با قید اصول بنده احسانند