رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 با طبع بلند قصر قیصر هیچ است دارائی دارا و سکندر هیچ است

2 با خانه بدوشی ببر همت ما صد قافله گنج خانه زر هیچ است

1 آن سلسله ای که از امیران هستند معمار در این سرای ویران هستند

2 از چیست که با ثروت هنگفت مدام اندر صدد غارت ایران هستند

1 بی‌مهری اگر با من شیدا نکنید یا کینه دیرینه هویدا نکنید

2 با این همه عیب بهتر از مستوفی بی‌شبهه در این محیط پیدا نکنید

1 ابناء بشر جمله ز یک عائله‌اند وز حرص دول مدام در غائله‌اند

2 از آز دول الحذر ای اهل جهان کآن‌ها همه رهزنان این قافله‌اند

1 دریای پر آب چشم نمناک من است صحرای پر آتش دل صد چاک من است

2 آن را که دهد زمانه بر باد فنا از دست غم تو عاقبت خاک من است

1 گر هادی ما ز جهل گمراه نبود گمراهی او در همه افواه نبود

2 کابینه نمی شد متزلزل هرگز گر «لیدر» خودپسند خودخواه نبود

1 طوفان که ز راستی به عالم علم است ویرانه کن بنای جور و ستم است

2 محبوب از آن بود که حق یا باطل در مسلک خود همیشه ثابت قدم است

1 آنان که اصول را مراعات کنند عنوان مکافات و مجازات کنند

2 خوبست خطاکاری بدکاران را در محکمه صالحه اثبات کنند

1 عدلیه که داد باید از داد کند از چیست که جای داد بیداد کند

2 ای داد که از عدلیهٔ منصوری بر هرکه نظر بیفکنی داد کند

1 از بسکه زند نوای غم چنگی ما اندوه کند عزم همآهنگی ما

2 شادی و گشایش جهان کافی نیست در موقع غم برای دل تنگی ما