رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 صندوقچه‌ای که جای آرا شده است هم روح گداز و هم دل آرا شده است

2 دیو و دد و دام و وحش و طیر است در آن این جعبه مگر جنگل مولا شده است

1 آنکس که ز راه جور شد شادان کیست ور هست یقین زدوده انسان نیست

2 گر عاطفه نیست امتیاز بشری پس فرق میان آدم و حیوان چیست

1 یا هم چو ضعیف منزوی باید شد یا صاحب زور معنوی باید شد

2 فریاد و فغان و ناله را نیست اثر در جامعه بشر قوی باید شد

1 این چرخ برین که سرفرازی دارد بر جنس بشر دست درازی دارد

2 با پرده دلفریب پر نقش و نگار یک لحظه دو صد هزار بازی دارد

1 در مملکتی که نام آزادی نیست ویرانی آن قابل آبادی نیست

2 بهر دل چون آهن آزادی کش درمان بجز از دشنه پولادی نیست

1 با آنکه غنی خزانه دولت نیست با آنکه به فقر می کند ملت زیست

2 از چیست حقوق وکلا قمچی کش یکدفعه دو اسبه آید از صد به دویست

1 در راستی آنکه بی کم و کاست بود سرسبز و سرافراز بهر جاست بود

2 دانی ز چه سرو، سرافراز است به باغ از آنکه بلند همت و راست بود

1 دنیا چو یکی خانه و جای همه است وین خانه غم سراسرای همه است

2 این است که عیش و نوش این خانه تمام از بهر یکی نیست برای همه است

1 در کعبه برهمنی نمی‌باید کرد بی‌زور تهمتنی نمی‌باید کرد

2 تا کار به دوستی میسر گردد اقدام به دشمنی نمی‌باید کرد

1 ای کاش من و تو را کمی مدرک بود خودخواهی هر دو پر نبود اندک بود

2 جای همه نام‌های حزبی ای کاش این مردم خودپرست را مسلک بود