رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 تن یافت برهنگی ز بی رختی ما دل تن بقضا داد ز جان سختی ما

2 چون دید غم و محنت ما را شب عید بگرفت عزای روز بدبختی ما

1 ای دوست برای دوست جان باید داد در راه محبت امتحان باید داد

2 تنها نبود شرط محبت گفتن یک مرتبه هم عمل نشان باید داد

1 آنانکه خطای خویش تکمیل کنند خواهند به ما فشار تحمیل کنند

2 ای وای به مجلسی که در آن وکلا از روی غرض «فرونت » تشکیل کنند

1 گویند که کابینه چو تشکیل شود بیداد به عدل و داد تبدیل شود

2 ما نیز همه به سهم خود منتظریم کاین وضع جگرخراش تعدیل شود

1 یا دوست دشمنند یا دشمن دوست از دست رها مکن چو من دامن دوست

2 پرهیز نما ز دوستانی که ز جهل گر خوار شوی چو خار در گلشن دوست

1 دولت چو بفکر خویش تشکیل شود ناچار نفوذ غیر تقلیل شود

2 با فکر خودی اگر نگردد تشکیل بر آن نظر خارجه تحمیل شود

1 در کشور دیگران که بیداری بود از علم چو سیل معرفت جاری بود

2 تعلیم عمومی و نظام اجباری این هر دو اصول مملکت داری بود

1 بس ناله جغد غم در این بوم آید نشگفت اگر فر هما شوم آید

2 یک لحظه اگر کسی کند باز دو گوش از چار طرف صدای مظلوم آید

1 ای داد که راه نفسی پیدا نیست راه نفسی بهر کسی پیدا نیست

2 شهریست پر از ناله و فریاد و فغان فریاد که فریادرسی پیدا نیست

1 کابینه ما اگرچه بی‌تصمیم است معبود شما به دشمنان تسلیم است

2 از خادم حال گر امیدی نبود از خائن آینده هزاران بیم است