غزلیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 نازم آن سرو خرامان را که از بس ناز دارد دسته سنبل مدام از شانه پا انداز دارد

2 رونما گیرد ز گل چون رو نماید در گلستان بر عروسان چمن آن نازنین بس ناز دارد

3 ساختم با سوختن یک عمر در راه محبت عشق عالم سوز آری سوز دارد ساز دارد

4 زین اسیران مصیبت دیده نبود چون من و دل مرغ بی بالی که در دل حسرت پرواز دارد

1 دلم امروز چون قمری سر نالیدنی دارد مگر آن سرو قد فردا به خود بالیدنی دارد

2 چو من در این چمن جز غنچه دلتنگی نشد پیدا که در شب گر خورد خون صبحدم خندیدنی دارد

3 ز حسن بی بقا ای گل مکن خون در دل بلبل که دست انتقام باغبان گل چیدنی دارد

4 رمیدن دید بس در زندگانی این دل وحشی به مرگ ناگهانی میل آرامیدنی دارد

1 چون سبو در پای خم هر کس چو من سر سوده بود همچو ساغر دورها از دست غم آسوده بود

2 پارسایان را ز بس مستی گریبانگیر شد دامن هر کس گرفتیم از شراب آلوده بود

3 دودمان چرخ از آن روشن بود تا رستخیز زانکه همچون آفتاب او را چراغ دوده بود

4 آنکه راه سود خود را در زیان خلق دید از ره بیدانشی راه خطا پیموده بود

1 هر آنکه سخت به من لاف آشنائی زد بروز سختی من دم ز بی وفائی زد

2 به بینوائی خود شد دلم چو نی سوراخ دمی که نی به نوا داد بینوائی زد

3 دکان پسته بی مغز بسته شد آن روز که با دهان تو لبخند خودنمائی زد

4 دریده چشمی نرگس ببین که چشم ترا بدید و باز سر از گل ز بیحیائی زد

1 گر یوسف من جلوه چنین خوب نماید خون در دل نوباوه یعقوب نماید

2 خونریزی ضحاک در این ملک فزون گشت کو کاوه که چرمی به سر چوب نماید

3 مپسند خدایا که سر و افسر جم را با پای ستم دیو، لگدکوب نماید

4 کو دست توانا که به گلزار تمدن هر خار و خسی ریخته جاروب نماید

1 دل مایه ناکامی است از دیده برون باید تن جامه بدنامی است آغشته به خون باید

2 از دست خردمندی، دل را به لب آمد جان چندی سر سودائی پابند جنون باید

3 شمشیر زبان ای دل، کامت نکند حاصل در پنجه شیر عشق یک عمر زبون باید

4 شب تا به سحر چون شمع، می سوزم و می گوید گر عاشق دلسوزی سوز تو فزون باید

1 پاسبان خفته این دار گر بیدار بود کی برای کیفر غارتگران بی دار بود

2 پرده دل تا نشد چاک از غمت پیدا نگشت کز پس یک پرده پنهان صد هزار اسرار بود

3 ناتوانی بین که درمان دل بیمار خویش جستم از چشمی که آن هم از قضا بیمار بود

4 در شب غم آنکه دامان مرا از کف نداد با گواهی دادن دل دیده خونبار بود

1 آنان که بی‌مطالعه تقدیر می‌کنند خواب ندیده است که تعبیر می‌کنند

2 عمری بود که کافر راه محبتیم ما را دگر برای چه تکفیر می‌کنند

3 بازیگران که با دم شیرند آشنا غافل که تکیه بر دم شمشیر می‌کنند

4 در خاک پاک ری که عزازیل را رُنود با آب رشوه راحت و تطهیر می‌کنند

1 بهر آزادی هر آن کس استقامت می‌کند چاره این ارتجاع پر وخامت می‌کند

2 گو سپر افکن در این شمشیربازی از نخست هرکسی کاندیشه از تیر ملامت می‌کند

3 باید از اول بشوید دست از حق حیات در محیط مردگان هرکس اقامت می‌کند

4 در قفس افتد چو شیر شرزه از قانون‌کشی روبه افسرده ابراز شهامت می‌کند

1 با من ای دوست ترا گر سر پرخاش نبود یار دشمن شدنت در همه جا فاش نبود

2 پافشاری پی حق خود اگر ملت داشت مال او غارت یک دسته عیاش نبود

3 پول تصویبی مجلس نبد از ماه به ماه گرد آن کهنه حریف این همه کلاش نبود

4 معنی دولت قانونی اگر این باشد نامی از دولت و قانون به جهان کاش نبود