مقطعات رشیدالدین وطواط

1 مرا نقصی نیابد، گر سفیهان بنقض من فراوان ژاژ خایند

2 چو پیشانی شیر بیشه بینند سگان کاهدان در بانگ آیند

1 کمال دین رسول، ای مخالفان ترا بدست قهر چنان گوشمال داده چو عود

2 بر فضایل تو کاسدست گوهر و در بر شمایل تو فاسدست عنبر و عود

1 آمدم سوی سرای شمس دین بازگشتم چون جمال او نبود

2 من چه خواهم کرد بی او آن سرای؟ تشنه را از ساغر فارغ چه سود؟

1 ملک شاعران بنظم و بنثر خادم صدر خود ، مرا بستود

2 تا بدان نظم و نثر حرمت او نزد اشراف مملکت بفزود

3 نظم و نثری، که در طراوت و لطف هیچ گوشی نظیر آن نشنود

4 درج سحری ، کزو ببنده رسید درج کی بود؟ درج گوهر بود

1 نکند با عدو مدارا سود از بر قرب دور باید بود

2 گرچه داری بناز کژدم را بزند هر کجات یابد، زود

1 گزین فخر دین ، آن شجاعی، که چرخ مرو را بمردی قرینه ندید

2 بجام رضا همچو مردان مرد شراب قضا بستد و در کشید

3 ز دار فنا شد بدار بقا در آن خطه جای اقامت گزید

4 مپنداردا، هیچ کوته نظر که آن شخص در زیر خاک آرمید

1 جواب کریم جمال خراسان رسید و بدان انس جان می فزاید

2 ز هر خط او اندهی می گریزد ز هر لفظ او مشکلی می گشاید

3 بسی مهتری کرد در لفظ و معنی وزو جز چنین مهتری ها نیابد

4 مرا کف کافی او داد راحت گرش پای میمون نرنجید ، شاید

1 طبعت ، ای صابران اسمعیل هست دریا ، که درهمی زاید

2 لفظ تو گوش و گردن معنی بجواهر همی بیاراید

3 نثر تو شمع انس افروزد نظم تو روح روح افزاید

4 عقدهایی که در علو م افتد همه جز خاطر تو نگشاید

1 علمت ، ای صابر بن اسمعیل روی عالم همی بیاراید

2 رفعت قدر تو بپای شرف تارک آسمان همی ساید

3 تویی آنکس ، که در بدایع نظم مثل تو روزگار ننماید

4 همه دانش ز طبع تو خیزد همه معنی ز لفظ تو زاید

1 مجلس سامی حمید الدین که همه جز بمهر نگراید

2 بخصال حمید خویش همی رونق محمدت بیفزاید

3 شرع را زیور شمایل او گوش و گردن همی بیاراید

4 کف او از کرم نیارامد دل او از هنر نیاساید