بیاد شاه جهان عالم از رشیدالدین وطواط قصیده 48
1. بیاد شاه جهان عالم افتخار گرفت
ز بی قرار حسامش جهان قرار گرفت
...
کریمی ، که رسم معلی از رشیدالدین وطواط قصیده 49
1. کریمی ، که رسم معلی نهاد
بزرگی ، که راه ایادی گشاد
...
چون بر وزد بچهرهٔ از رشیدالدین وطواط قصیده 50
1. چون بر وزد بچهرهٔ تو ، ای نگار ، باد
گردد ز نقش چهرهٔ تو پرنگار باد
...
خسروا ، چون تو آسمان از رشیدالدین وطواط قصیده 51
1. خسروا ، چون تو آسمان نارد
خدمت و زمانه بگزارد
...
شاها، به پایگاه از رشیدالدین وطواط قصیده 52
1. شاها، به پایگاه تو کیوان نمی‌رسد
در ساحت تو گنبد گردان نمی‌رسد
...
چمن باغ پر ثریا شد از رشیدالدین وطواط قصیده 53
1. چمن باغ پر ثریا شد
خار و خارا عقیق و مینا شد
...
لوای دولت و ملت کنون از رشیدالدین وطواط قصیده 54
1. لوای دولت و ملت کنون مظفر شد
که پادشاه جهان ابوالمظفر شد
...
چون علاء دولت و دین از رشیدالدین وطواط قصیده 55
1. چون علاء دولت و دین دروغا خنجر کشد
رایت اعزاز حق بر گنبد اخضر کشد
...
ای بعزم تو فتح را از رشیدالدین وطواط قصیده 56
1. ای بعزم تو فتح را پیوند
پست با همت تو چرخ بلند
...
ای تو بر آزادگان از رشیدالدین وطواط قصیده 57
1. ای تو بر آزادگان عصر خداوند
گیتی هرگز نزاد مثل تو فرزند
...
رفت آن نگار و عشق از رشیدالدین وطواط قصیده 58
1. رفت آن نگار و عشق آن نگار ماند
او شد ز دست و دست نشاطم ز کار ماند
...