بیاد شاه جهان عالم افتخار گرفت از وطواط قصیده 48
1. بیاد شاه جهان عالم افتخار گرفت
ز بی قرار حسامش جهان قرار گرفت
کریمی ، که رسم معلی نهاد از وطواط قصیده 49
1. کریمی ، که رسم معلی نهاد
بزرگی ، که راه ایادی گشاد
چون بر وزد بچهرهٔ تو ، ای نگار ، باد از وطواط قصیده 50
1. چون بر وزد بچهرهٔ تو ، ای نگار ، باد
گردد ز نقش چهرهٔ تو پرنگار باد
خسروا ، چون تو آسمان نارد از وطواط قصیده 51
1. خسروا ، چون تو آسمان نارد
خدمت و زمانه بگزارد
شاها، به پایگاه تو کیوان نمی‌رسد از وطواط قصیده 52
1. شاها، به پایگاه تو کیوان نمی‌رسد
در ساحت تو گنبد گردان نمی‌رسد
چمن باغ پر ثریا شد از وطواط قصیده 53
1. چمن باغ پر ثریا شد
خار و خارا عقیق و مینا شد
لوای دولت و ملت کنون مظفر شد از وطواط قصیده 54
1. لوای دولت و ملت کنون مظفر شد
که پادشاه جهان ابوالمظفر شد
چون علاء دولت و دین دروغا خنجر کشد از وطواط قصیده 55
1. چون علاء دولت و دین دروغا خنجر کشد
رایت اعزاز حق بر گنبد اخضر کشد
ای بعزم تو فتح را پیوند از وطواط قصیده 56
1. ای بعزم تو فتح را پیوند
پست با همت تو چرخ بلند
ای تو بر آزادگان عصر خداوند از وطواط قصیده 57
1. ای تو بر آزادگان عصر خداوند
گیتی هرگز نزاد مثل تو فرزند
رفت آن نگار و عشق آن نگار ماند از وطواط قصیده 58
1. رفت آن نگار و عشق آن نگار ماند
او شد ز دست و دست نشاطم ز کار ماند