قصاید رشیدالدین وطواط

1 جانا ، رهی ز مهر تو بردل رقم زدست مردانه وار در صف عشقت قدم زدست

2 بر جان ز حادث زمانه رقم زدند آنرا که او ز عشق تو بر دل رقم زدست

3 بس دل که در رکاب تو دست متابعت اندر دوال گوشهٔ فتراک غم زدست

4 چشم ز هجرت ، ای بقم از روی تو خجل بر برگ زعفران من آبقم زدست

1 ای آنکه حضرت تو بقدر آسمان شدست وز حادثات صدر تو ما را امان شدست

2 با رأی پیر و بخت جوانی و عدل تو از جور چرخ حافظ پیر و جوان شدست

3 حکم تو پیشوای شهور و سنین شدست امر تو رهنمای زمین و زمان شدست

4 تا تیر بر کمان شجاعت نهادهای از تو عدو جهنده چو تیر از کمان شدست

1 ای آنکه روزگار بطبعت مسخرست عزم تو باقضای سمایی برابرست

2 جاوید باد ، تاکه در ایام ملک تو از خبث کافری همه عالم مطهرست

3 کشته ترا صمیم بیابان قرار گاه از بهر عون دین خدا و پیمبرست

4 تو در میان بیشه و در حفظ تیغ تو چندین هزار مسجد ومحراب و منبرست

1 خدایگانا ، تیغ تو صورت ظفرست دل کریم تو گنج بدایع هنرست

2 فضایل تو بجسم خرد درون جانست شمایل تو بچشم کرم درون بصرست

3 کف تو کان مکارم شدست در گیتی که دیده هرگز کانی که آفت گهرست؟

4 بجاه تست همه عز طینت آدم شجر عزیز برای منافع ثمرست

1 شها ، قدر تو از فلک برترست ستاره جناب ترا چاکرست

2 تویی شاه عالم، و لیکن بعلم نهاد تو خود عالمی دیگرست

3 حسامی تو در دفع یاجوج مرگ جهان را به از سد اسکندرست

4 تو آن جوهری در معالی و مجد که نه چرخ اعراض آن جوهرست

1 نه رخست آن ، که زهره و قمرست نه لبست آن ، که سر بسر لشکرست

2 نیست درصد هزار سوسن و گل آن طراوت که اندران پسر ست

3 خانه او زحسن طلعت او نیست خانه، که جنتی دیگر ست

4 او قبا پوشد و کمر بندد وز قبا و کمر مرا اثرست

1 آنی ، که حشمت تو در ایام ظاهرست ذات تو از عیوب چو نام تو طاهرست

2 فرخنده رعایت شرف تو بهر مکان چون آیت بنوت جد تو ظاهرست

3 از کف باذل تو قوام مکارمست و ز جاه کامل تو نظام مفاخرست

4 بر چرخ محمدت هنر تو کواکبست و زکان مکرمت اثر تو جواهرست

1 رایت شرع و ملک منصورست آیت علم عدل مشهورست

2 بخداوند خسروان خاقان که جهانش مطیع و مأمورست

3 ارسلان خان، کمال دین محمود که بدو قصر حمد معمورست

4 شهریاری، که ذات فرخ او بمساعی خیر مشکورست

1 خوارزمشاه بر همه شاهان مقدمست اسباب خسروی همه او را مسلمست

2 صدر جریدهٔ همه ابنای دولتست بیت قصیدهٔ همه اعقاب آدمست

3 از جاه او قوام قوانین ملتست وز عدل او نظام اقالیم عالمست

4 آشفتهٔ حوادث و مجروح چرخ را فیض و عطای او همه دارو مرهمست

1 فدای بلخ دل من،که روضهٔ ارمست حریم او بامان همچو بیضهٔ حرمست

2 همه سعادت بلخ و همه سلامت او که بیضهٔ حرمست و چو روضهٔ ارمست

3 نه بحر و چرخ و لیکن چو بحر و چرخ مقیم پر از جواهر مجد و کواکب حرمست

4 چنین مواخر آن خطه را بسیست و لیک همه بجنب وجود ضیاء دین عدمست