مایهٔ افتخار و از رشیدالدین وطواط قصیده 175
1. مایهٔ افتخار و صورت جاه
ای هدی را ز حادثات پناه
...
هست دولت را اساس از رشیدالدین وطواط قصیده 176
1. هست دولت را اساس و هست ملت را پناه
حضرت خوارزمشاه و خدمت خوارزمشاه
...
ای جهان از سر زلف از رشیدالدین وطواط قصیده 177
1. ای جهان از سر زلف تو معطر گشته
همه آفاق ز روی تو معنبر گشته
...
ای از همه خلق اختیار از رشیدالدین وطواط قصیده 178
1. ای از همه خلق اختیار گشته
دین را سبب افتخار گشته
...
زهی! لشکرت کوه از رشیدالدین وطواط قصیده 179
1. زهی! لشکرت کوه و صحرا گرفته
سپاه تو پستی و بالا گرفته
...
ای لب تو گونهٔ شراب از رشیدالدین وطواط قصیده 180
1. ای لب تو گونهٔ شراب گرفته
وعدهٔ تو عادت سراب گرفته
...
ای بتو ایام افتخار از رشیدالدین وطواط قصیده 181
1. ای بتو ایام افتخار گرفته
دامن تو دولت استوار گرفته
...
ای علم تو دین را از رشیدالدین وطواط قصیده 182
1. ای علم تو دین را نظام داده
حلم تو زمین را قوام داده
...
ای ملک بتو افتخار از رشیدالدین وطواط قصیده 183
1. ای ملک بتو افتخار کرده
و اقبال ترا اختیار کرده
...
ای هوای تو مرا بی از رشیدالدین وطواط قصیده 184
1. ای هوای تو مرا بی سر و سامان کرده
روضهٔ عیش مرا کلبهٔ احزان کرده
...
ای زلف مشک فام تو از رشیدالدین وطواط قصیده 185
1. ای زلف مشک فام تو لاله سپر شده
دلها بپیش غمزهٔ تیرت سپر شده
...
ای صیت دولت تو بعلم از رشیدالدین وطواط قصیده 186
1. ای صیت دولت تو بعلم علم شده
بدخواه دولت تو ندیدم ندم شده
...