هوا تیره است، آن بهتر که گیری بادهٔ روشن از وطواط قصیده 152
1. هوا تیره است، آن بهتر که گیری بادهٔ روشن
ز دست لعبت مهروی مشکین موی سیمین تن
اعلام چرخ برد بر اطراف آسمان از وطواط قصیده 153
1. اعلام چرخ برد بر اطراف آسمان
دست ظفر بقوت تیغ خدایگان
ایا چرخ از حملهٔ تو جهان از وطواط قصیده 154
1. ایا چرخ از حملهٔ تو جهان
غلام جناب رفیعت جهان
ای در جلال قدر تو گشته چو آسمان از وطواط قصیده 155
1. ای در جلال قدر تو گشته چو آسمان
وی در جمال صدر تو گشته چو بوستان
ای خرم از مکارم اخلاق تو جهان از وطواط قصیده 156
1. ای خرم از مکارم اخلاق تو جهان
منقاد امر و نهی تو اجرام آسمان
ای خلایق را پناه و ای شرایع را امان از وطواط قصیده 157
1. ای خلایق را پناه و ای شرایع را امان
خسروان را مقتدایی، خسروی را قهرمان
ای دلبری، که نیست نظیر تو در جهان از وطواط قصیده 158
1. ای دلبری، که نیست نظیر تو در جهان
جانی مرا و بلکه گران‌مایه تر ز جان
ای روی تو آفتاب تابان از وطواط قصیده 159
1. ای روی تو آفتاب تابان
بردی دل و نیست بر تو تاوان
فغان من از نعرهٔ پاسبان از وطواط قصیده 160
1. فغان من از نعرهٔ پاسبان
که افگند تعجیل در کاروان
منت خدای را ، که بتأیید آسمان از وطواط قصیده 161
1. منت خدای را ، که بتأیید آسمان
آمد بمستقر خلافت خدایگان
نظام حال زمانه ، قوام کار جهان از وطواط قصیده 162
1. نظام حال زمانه ، قوام کار جهان
تمام گشت باقبال شهریار جهان
جانا ، طریق مهر و وفا اختیار کن از وطواط قصیده 163
1. جانا ، طریق مهر و وفا اختیار کن
با ما بکوی مهر و وفا روزگار کن