ای چهرهٔ تو رشک از رشیدالدین وطواط قصیده 187
1. ای چهرهٔ تو رشک مه آسمان شده
یاقوت فام دو لب تو قوت جان شده
...
پیکری روشن چو جان از رشیدالدین وطواط قصیده 188
1. پیکری روشن چو جان ، لیکن بلای جان شده
زاده از کان و پر از گوهر بسان کان شده
...
فصل بهار آمد و بگذشت از رشیدالدین وطواط قصیده 189
1. فصل بهار آمد و بگذشت عهد دی
پیش آر، ای چراغ ری، اکنون چراغ می
...
گر ز وصل توام نصیبستی از رشیدالدین وطواط قصیده 190
1. گر ز وصل توام نصیبستی
روضهٔ عیش من خضیبستی
...
ای سال و ماه پیشهٔ از رشیدالدین وطواط قصیده 191
1. ای سال و ماه پیشهٔ تو رادی
در هر دلی ز رادی تو شادی
...
نگارا تا تو از سنبل از رشیدالدین وطواط قصیده 192
1. نگارا تا تو از سنبل تراز ارغوان کردی
رخ چون ارغوان من برنگ زعفران کردی
...
ای طلعت تو بر فلک از رشیدالدین وطواط قصیده 193
1. ای طلعت تو بر فلک حسن مشتری
من مشتریت را بدل و دیده مشتری
...
تا کی از عشق تو کشم از رشیدالدین وطواط قصیده 194
1. تا کی از عشق تو کشم خواری؟
تا کی از هجر تو کنم زاری ؟
...
ز عشقت ، ای عمل غمزهٔ از رشیدالدین وطواط قصیده 195
1. ز عشقت ، ای عمل غمزهٔ تو خون خواری
بسی کشید تن مستمند من خواری
...
هدی را ز سر تازه از رشیدالدین وطواط قصیده 196
1. هدی را ز سر تازه شد روزگاری
پدیدد آمد اسلام را کار و بار ی
...
جانا ، لب چون شراب از رشیدالدین وطواط قصیده 197
1. جانا ، لب چون شراب داری
رخساره چو آفتاب داری
...
زهی ! جمال تو بر از رشیدالدین وطواط قصیده 198
1. زهی ! جمال تو بر ماه کرده طنازی
سزاست بر سر خوبان ترا سرافرازی
...