ولدنامه سلطان ولد

1 مصطفی گفت بدترین دشمن مر ترا نفس تست اندر تن

2 پند او را بهیچ نوع قبول مکن ار چه همه بود معقول

3 هرچه گوید خلاف آن میکن شاخ زشت است برکنش از بن

4 عقل مرد است و نفس باشد زن هرچه زن گویدت برویش زن

1 در تو جمع است کفرو هم ایمان گشت مضمر فرشته هم شیطان

2 در نبی گفت تا شوی موقن که توئی کافر و توئی مؤمن

3 بنگر زین دو کیست عالیتر سر که افزونتر است یا شکر

4 هر کدامین که بر تو شد غالب از شمار و ل ی تو ای طالب

1 چونکه بنشست بر مقام پدر داد با هر یکی دفینۀ زر

2 کمترینی که بد بعقل حقیر گشت فرزانه و علیم و خبیر

3 بیعدد مرد و زن مرید شدند همه اندر هنر فرید شدند

4 خلقا ساخت در طریق پدر کرد در هر مقام یک سرور

1 گرچه بدوالدش قوی مشهور نبد او همچو شمس دین مستور

2 همه او را ز جان مرید بدند در زمان ولد مزید شدند

3 اولیا را که والدش بگزید نی ز تقلید بل ز غایت دید

4 بعد والد شد ازولد پیدا که چسان داشتند کارو کیا

1 قطب از جمله است چیز دگر تا چه سر دارد او عجب در سر

2 که ندارد زقالشان گرمی نکند هم ز حالشان گرمی

3 قرب ایشان بنزد او بعد است حالشان پیش مشگ او سعد است

4 وصل ایشان بنزد اوست فراق همه جفت اند و همچو حق او طاق

1 نشنیدی حکایت منصور شهسواری ورایت منصور

2 که بگفت او صریح با آن خلق که منم حق در این تن چون دلق

3 همه گفتندش این سخن بگذار خویش را در چنین بلا مسپار

4 قدر داری بپیش ما ز قدم بسوی این خطر منه تو قدم

1 هر ولی جملۀ کرامت داشت گرچه هر یک یکی دوزان افراشت

2 آن یکی از ضمیر خلقان گفت آن یک از روشنی هر جان گفت

3 آن یکی نور داد ایمان را آن یکی شرح کرد جانان را

4 آن یکی از کلام مستی داد آن یکی کم زنی و پستی داد

1 خلق را دردو چیز فایده است تن و جان را از آن دو مائده است

2 علم ابدان و علم ادیان است ملهم هردو علم دیان است

3 علم دینی شفای ارواح است علم طبی علاج اشباح است

4 انبیا و اولیا حبیبان اند کاندر اصلاح دین و ایمان اند

1 بسط در قبض جوی ای جویا زندگی درگذار و مرگ و فنا

2 آنچه مرگ است زندگیت نمود دمبدم رغبتت در آن افزود

3 وانچه آن زندگی جاوید است نفس تو زان نفور و نومید است

4 این جهان آخرش فنا و هباست وان جهان اصل زندگی و بقاست