ولدنامه سلطان ولد

1 اولیا را مقام هست سه حال در طریق خدای بی ز زوال

2 حالتی هست کان بود طاری از عنایات و رحمت باری

3 نبود حاکم او بر آن حالت پیش آن حالت است چون آلت

4 حالت او را برد چو که را ب اد گاه غمناک داردش گه شاد

1 همه گفتند کای شه ممتاز گرچه ما را نبود دیدۀ باز

2 چونکه دیدن نمیتوانستیم چون بعقل اینقدر ندانستیم

3 که توئی صد چو ما بعلم وتقی جان ما از تو یافت ذوق بقا

4 زهد و تقوای ما ز داد تو است حاصل جمله از رشاد تو است

1 این معانی و این غریب بیان داد برهان دین محقق دان

2 گفت در گوشم آن گزیدۀ حق سبق برده ز سابقان بسبق

3 نکته ‌ هائی که کس نگفت آنرا کرد پیدا نمود برهان را

4 جان او بود معدن اسرار همچو خورشید چشمۀ انوار

1 در جوانی ببلخ چون آمد خواست کان جایگاه آرامد

2 جد ما را چو دید آن طالب که برو بود عشق حق غالب

3 لقبش بد بهاء دین ولد عاشقانش گذشته از عد و حد

4 جمله اجداد او شیوخ کبار همه در علم و در عمل مختار

1 گاه طفلی مزه ز شیرت بود بعد از آن از طعام روی نمود

2 باز س ر زد ز کعب و لعب دگر باز از شاهدان سیمین بر

3 هر دمی با یکی کنی یاری مزه از وی دهد ترا باری

4 شخص بر جا و آن مزه رفته عشق او در تو مرده و خفته

1 «بنمودمی نشانی ز جمال او ولیکن دو جهان بهم برآید سرشور و شر ندارم»

2 هر که او کامل است در ره دین نفتد در غلط از آب و ز طین

3 نور آدم برش شود تابان نبود هیچ سر ازو پنهان

4 بلکه در سنگ و چوب و در که و کاه جز خدا را نبیند آن آگاه

1 قطب از جمله است چیز دگر تا چه سر دارد او عجب در سر

2 که ندارد زقالشان گرمی نکند هم ز حالشان گرمی

3 قرب ایشان بنزد او بعد است حالشان پیش مشگ او سعد است

4 وصل ایشان بنزد اوست فراق همه جفت اند و همچو حق او طاق

1 بسط در قبض جوی ای جویا زندگی درگذار و مرگ و فنا

2 آنچه مرگ است زندگیت نمود دمبدم رغبتت در آن افزود

3 وانچه آن زندگی جاوید است نفس تو زان نفور و نومید است

4 این جهان آخرش فنا و هباست وان جهان اصل زندگی و بقاست

1 گرچه بدوالدش قوی مشهور نبد او همچو شمس دین مستور

2 همه او را ز جان مرید بدند در زمان ولد مزید شدند

3 اولیا را که والدش بگزید نی ز تقلید بل ز غایت دید

4 بعد والد شد ازولد پیدا که چسان داشتند کارو کیا

1 مصطفی گفت بدترین دشمن مر ترا نفس تست اندر تن

2 پند او را بهیچ نوع قبول مکن ار چه همه بود معقول

3 هرچه گوید خلاف آن میکن شاخ زشت است برکنش از بن

4 عقل مرد است و نفس باشد زن هرچه زن گویدت برویش زن