ولدنامه سلطان ولد

1 عاشقان از اجل نیندیشند زانکه با مرگ از ازل خویش ‌ اند

2 مرگ چون رفتن است سوی خدا شدن از صورت کثیف جدا

3 ز آسمان و زمین برون رفتن سوی بیچون ز شهر چون رفتن

4 خود همه کار عاشقان این است همه را این طریق و آئین است

1 هست منصب چو کوه در عالم که بر آن میرود بنی آدم

2 گاه بروی رود یکی دانا گاه یک جاهلی شود والا

3 گشته عادل بر او چو مه پیدا شده ظالم سیه رخ و رسوا

4 هست همچون محک یقین منصب نیک را میکند گزین منصب

1 پر و بال است همت انسان مرد بیهمت است چون حیوان

2 مرغ برد بپر بر اوج هوا مرد پرد ورای ارض و سما

3 مرغ پرد مدام سوی جهات مرد پرد بسوی ذات و صفات

4 آن پریدن بود بسوی ممات وین پریدن بسوی آب حیات

1 دائماً شد حسام دین او را مدحگر بود در خلا و ملا

2 شرح احوال و رتبتش کردی نزد حق وصف قربتش کردی

3 چون چنان صادقی گواهی داد در حق ذات آن کریم نهاد

4 هیچکس را عجب نماند و شک چون زر صاف را نمود محک

1 جهد را نیز هم از ایشان دان که ز گفتارشان شده است عیان

2 گر نگفتی بطالبان احمد که عبادت کنید بهر احد

3 روزه دارید و هم نماز کنید دائماً ذکر با نیاز کنید

4 در جهان تخم نیکوی کارید تا برش روز حشر بردارید

1 کرد رحلت ز تن کریم الدین آن نکو سیرت و ولی گزین

2 آنکه چون او نبود شاه کریم در جهان بود همچو در یتیم

3 گشت بعد از حسام دین رهبر مدت هفت سال آن سرور

4 داد باهر که خواست ملک و عطا کرد مانند خویشتن بینا

1 اولیا را بود مقام دگر خورش دیگر و مدام دگر

2 زانکه بالای دست باشد دست تا بحق از بلند و واسط و پست

3 بهر ایشان خدا شرابی ساخت در خم عشق بی نشان پرداخت

4 خاص آن می برای ایشان شد زان ز خاص و ز عام پنهان شد

1 نشنیدی چه گفت پیغمبر آنکه بد بر شهان دین سرور

2 هست حق را بهر زمان نفحات تا رسد دمبدم بخلق صلات

3 نفحات خدای را از جان بپذیرید با صفا همگان

4 تا شود ظلمت همه روشن تا شود خار زارتان گلشن

1 ذره ‌ ای نیست آسمان و زمین پیش آن آفتاب عل ّ یین

2 چون تو با ما ز جان و دل یاری چشم بگشا اگر بصر داری

3 تا ببینی که صد هزار جهان که ندارند اول و پایان

4 گرد آن خور چو ذره گردان ‌ اند همه دایم بروش حیران ‌ اند