ولدنامه سلطان ولد

1 چونکه آن جسم پاک شددر خاک لرزه افتاد در همه افلاک

2 گشت پر درد قالب عالم از غم نقل زبدۀ آدم

3 آسمان و زمین زغم بگریست چونکه بر حال زار خود نگریست

4 که چها فوت شد ز هجرت او گشت نالان ز جان بحضرت هو

1 کی کند بحر را ب قطره قیاس کو زراندر زر و کجاست پلاس

2 لیک این از ضرورت است بدان تا شود آن طرف ترا میلان

3 هرچه پیش تو خوب و مطلوب است همچو جان نزد جسم محبوب است

4 جنس آنرا کنند عرض بتو تا شود میلت از درون آن سو

1 اولیا را از آن سبب ابدال نام شد که نماندشان آن حال

2 زان منی شان که بود بگذشتند در فنا صورتی دگر گشتند

3 نار بودند جمله نور شدند دیو بودند رشک حور شدند

4 بود روی همه بمرگ و فنا پشتشان شد قوی زجان بقا

1 حاصل این دان که خدمت مردان بهتر است از عبادت یزدان

2 استماع کلامشان بهتر از هزاران کتاب و علم و هنر

3 پیششان محو گشتن آگاهی است بندگیشان به از شهنشاهی است

4 هر که مقبول حضرت ایشان گشت از خوف رست ویافت امان

1 هرچه زان خوش شوی وافزائی گرد آن گرد اگر تو دانائی

2 ور بود عکس این گریز از آن جنس تو نیست آن یقین میدان

3 گرچه نان نیست جنس آدمیان ظاهراً لیک هست قوت جان

4 پس ازین روی جنس آدمی است هرکه اینرا نداند از کمی است

1 با علی گفت احمد مرسل کای هژبر خدا امیر اجل

2 خلق جویند قرب حق در بر تو برو عاقلی طلب در سر

3 چون بیابی بخدمتش بنشین صحبتش را ز جان ودر بگزین

4 تا شوی از همه فزون در خیر تا ز جمله گذر کنی در سیر

1 دانه های عمل چو بر رویند همچو خویشان ترا ز جان جویند

2 هر عمل گویدت که ای بابا از تو زادیم ما همه آنجا

3 خیره مانی در آن صور آن دم شاد گردی و ارهی از غم

4 پس بگوئی که ای خدای ودود چون شدند از من اینهمه موجود

1 گرچه از ما هزار کاردگر آید از صنعت و ز علم و هنر

2 نیست بیفایده ولی ما را بهر آن نافرید حق یارا

3 گر تو شمشیر و تیغ جوهر دار بزنی همچو میخ در دیوار

4 که از این کوزه ‌ ای در آویزم هیچ از این فایده نپرهیزم

1 جز مگر بر عباد مخلص او کز ازل صافی ‌ اند و پاک و نکو

2 دسترس نیست هیچ نوع او را که نگهدارشان خود است خدا

3 ذکر این رفته است در قرآن که چو حق قهر کرد بر شیطان

4 گفت از بهر آدمم چو چنین لعنت آمد کشم ز نسلش کین

1 در تو تمییز اگر بود برهی دل خود را بهر خسی ندهی

2 قلبها را جدا کنی از زر شبه را کی خری بنرخ گهر

3 راستی راز کژ چو بشناسی تو زهر نابکار نهراسی

4 ترست از حق بود نه از شیطان چون عیانت شود سر پنهان