ولدنامه سلطان ولد

1 طرح این را خدای در قرآن کرد تا تو پذیریش از جان

2 گفت ارض و سما و هرچه در اوست از صغیرو کبیر و دشمن و دوست

3 از وحوش و طیور و هر حیوان جمله اندر عبادت اند بدان

4 بازهم زین گروه آدمیان که ندارند آخر و پایان

1 شیخ پاکت کند بگیر او را چون پلیدی مهل چنان جو را

2 رفع چرک و حدث از آب بود چونکه در آب رفت پاک شود

3 کس ز خود هیچ پیشه ناموزد بی چراغی چراغ نفروزد

4 شمع مرده ز زنده زنده شود مرده ماند چو پیش او نرود

1 کودک از مرغکی شود دلشاد گنج عالم بود برش چون باد

2 زان بود دایمش بمرغ نظر که ندارد ز ذوق گنج خبر

3 خوشی این جهان بود بدو دون پیش آن ذوق و عشرت بیچون

4 وای آن کس که این بر آن بگزید آخر کار دست خویش گزید

1 مصطفی گفت اکثر اهل جنان ابلهان اند و ساده و نادان شد

2 ابلهیشان ز غایت خرد است نی چنان ابلهی که خوار و رداست

3 زانچه بیفایده است نادان اند وانچه پر فایده است جویان اند

4 گشته نادان زغیر یار و زیار سخت دانا و آگه و بیدار

1 همه اجرام کون گشته حجاب بر اعادی حق نه بر احباب

2 نقش غیب اند این نقوش و صور پیش آن کس که اوست اهل نظر

3 پیش آنها که رد و کور دل ‌ اند مانده اندر جهان آب و گل اند

4 غیب را این صور نکرد پدید دیده ‌ شان یک نشان ز غیب ندید

1 گرچه الاست منزل ره دان راه دیگر در اوست بی پایان

2 ره دو نوع است یک گذر ز خود است این چنین راه را کران و حداست

3 زانکه هستی تن بود محدود آخری دارد این جهان وجود

4 آخری نیست راه منزل را بینهایت بدان ره دل را

1 هر چه اندر جهان خوشت آید تن و جانت از آن بیاساید

2 آن خوشیها همه منم هشدار نقش بگذارو رو بمعنی آر

3 کان همه صورت اند و من جانم در درونشان چو مهر رخشانم

4 لطف اجسام نی که از جان است نی که خاک از وجود زرکان است

1 گر بدی نور اولیا پیدا آسمان و زمین شدی رسوا

2 بنمودی عظیم خرد و حقیر همچو موئی میان طشت خمیر

3 گفته ‌ اند ار خرد شدی پیدا تیره گشتی چو لیل شمس سما

4 بنمودی عظیم تار و کثیف پیش آن نور پاک صاف لطیف

1 مصطفی گفت مؤمن است عزیز زانکه اوراست راستین تمییز

2 کیس است و ممیز آن طاهر نکند التفات بر ظاهر

3 گر بود صورتش چو مه زیبا ور بود در همه فنون دانا

4 ور بود خوی او خوش و شیرین همه بیرون و اندرون چون تین

1 زان مریدان صلاح دین بدیک که از او داشت نور حور و ملک

2 راه حق را بریده بود چو شیخ پرده ‌ ها را دریده بود چو شیخ

3 بود یک قطره گشت صد دریا چونکه شد محو شیخ آن جویا

4 اضطرابش نمی نشست دمی جز لقای خدا نداشت غمی