هرچه زان خوش شوی وافزائی از سلطان ولد ولدنامه 138
1. هرچه زان خوش شوی وافزائی
گرد آن گرد اگر تو دانائی
...
با علی گفت احمد مرسل از سلطان ولد ولدنامه 139
1. با علی گفت احمد مرسل
کای هژبر خدا امیر اجل
...
دانه های عمل چو بر رویند از سلطان ولد ولدنامه 140
1. دانه های عمل چو بر رویند
همچو خویشان ترا ز جان جویند
...
گرچه از ما هزار کاردگر از سلطان ولد ولدنامه 141
1. گرچه از ما هزار کاردگر
آید از صنعت و ز علم و هنر
...
جز مگر بر عباد مخلص او از سلطان ولد ولدنامه 142
1. جز مگر بر عباد مخلص او
کز ازل صافی اند و پاک و نکو
...
در تو تمییز اگر بود برهی از سلطان ولد ولدنامه 143
1. در تو تمییز اگر بود برهی
دل خود را بهر خسی ندهی
...
عاشقان از اجل نیندیشند از سلطان ولد ولدنامه 144
1. عاشقان از اجل نیندیشند
زانکه با مرگ از ازل خویش اند
...
هست منصب چو کوه در عالم از سلطان ولد ولدنامه 145
1. هست منصب چو کوه در عالم
که بر آن میرود بنی آدم
...
پر و بال است همت انسان از سلطان ولد ولدنامه 146
1. پر و بال است همت انسان
مرد بیهمت است چون حیوان
...
دائماً شد حسام دین او از سلطان ولد ولدنامه 147
1. دائماً شد حسام دین او را
مدحگر بود در خلا و ملا
...
جهد را نیز هم از ایشان از سلطان ولد ولدنامه 148
1. جهد را نیز هم از ایشان دان
که ز گفتارشان شده است عیان
...
کرد رحلت ز تن کریم الدین از سلطان ولد ولدنامه 149
1. کرد رحلت ز تن کریم الدین
آن نکو سیرت و ولی گزین
...