ولدنامه سلطان ولد

1 شد مریدش ز جان و سر بنهاد همچو مرده بپیش او افتاد

2 پیش او چون بمرد زنده اش کرد گریه ‌ اش برد و کان خنده ‌ اش کرد

3 گشت غم راوعین شادی کرد دیده ‌ اش را گشاد و هادی کرد

4 درد دردش کشید چون مردان تا ابد زنده ‌ اند پر دردان

1 هستی این جهان بود چون برف شرح این سر چو آفتاب شگرف

2 گر یخ و برف کوه کوه بود از تف آفتاب آب شود

3 منجمد شد جهان چو این سو شد صورت و سوی گشت و بیسو شد

4 علم بوده است عالم هستی بند آنجا بلندی وپستی

1 چونکه بنشست بر مقام پدر داد با هر یکی دفینۀ زر

2 کمترینی که بد بعقل حقیر گشت فرزانه و علیم و خبیر

3 بیعدد مرد و زن مرید شدند همه اندر هنر فرید شدند

4 خلقا ساخت در طریق پدر کرد در هر مقام یک سرور

1 ذره ‌ ای ز آفتاب گشت پدید کی تواند جمال او رادید

2 گر نماید جمال بی پرده نیست گردند خواجه و برده

3 نی زمین ماند و نه هفت سما نی پس و پیش و پستی و بالا

4 قدر طاعت همیرسد نورش زنده زانی که دیده ‌ ای دورش

1 مادح خورشید مداح خود است که دو چشمم روشن و نامرمداست

2 دم خورشید جان ذم خود است که دو چشمم کور و تاریک و بداست

3 مصطفی گفت من نبی بودم در عدم گنج مخت ب ی بودم

4 بود در آب و گل هنوز آدم که بدم با خدای من همدم

1 گر نمودی یکی بخلقان رو همه یکسان شدی ولی و عدو

2 خلق اغیار یار گ شتندی مونس و غمگسار گشتندی

3 بوالحکم از کجا شدی بوجهل همه دشوارها نمودی سهل

4 همه گلشن بدی نبودی خار کس ندیدی قرین یار اغیار

1 جلوه ‌ ها شیخ بر مرید کند جلوه کی بر خس مرید کند

2 نکند جلوه بر نفوس لئیم دوزخی را کجا دهند نعیم

3 خود چه گفتم مرید و شیخ یکی است خر بود آن که در یکیش شکی است

4 میل جنسیت است در تحقیق هیچ دیدی بگاو اسب رفیق

1 مردمان را ز همنشین بشناس اینچنین گفته است خیر الناس

2 میل با چیستت بدان کانی گر بتن تن و گر بجان جانی

3 عاقلانت ز جنس آن شمرند کی مسی را بجای نقره خرند

4 یک حکایت شنو بر این معنی تا نماند شکت در این معنی

1 نوش شهوت بدان که پر نیش است مرهمش سر بسر همه ریش است

2 لذت و ذوق این جهان نار است مینماید چو گل ولی خار است

3 هچو دام است و دانه این عالم زیر هر شادیش نهان صد غم

4 پی دانه چو مرغ اندر دام گر نهی گام بکشدت ناکام

1 کار دنیا بود یقین بازی ناسزائی اگر بوی سازی

2 در نبی نام اوست لهو لعب غیر طاعات و خیر سهو و کعب

3 زینتش گفت باز درپی آن که ز خود نیست او لطیف و جوان

4 همچو یک پیر کو بارایش خویش زیبا کند بالایش