ولدنامه سلطان ولد

1 جان ها را خدای بی همتا مختلف آفرید در مبدا

2 بود در بطن ام یکی نیکو بود یک عکس آن بدو بدخو

3 از ازل بود آن شقی کافر از قدم بود این تقی بافر

4 جان علوی تقی از اول بود جان سفلی شقی از اول بود

1 هست مردی در این جهان پنهان مثل نقره و زر اندر کان

2 ظاهرش خاک و باطنش زر پاک تن او سست و جان او چالاک

3 ذات او نور آسمان و زمین گر ترا هست نور چشم ببین

4 کوچه شکل است و چه بدیع نگار بی نظیر است در میان کبار

1 مصطفی گفت بدترین دشمن مر ترا نفس تست اندر تن

2 پند او را بهیچ نوع قبول مکن ار چه همه بود معقول

3 هرچه گوید خلاف آن میکن شاخ زشت است برکنش از بن

4 عقل مرد است و نفس باشد زن هرچه زن گویدت برویش زن

1 هم چو شیطان بد از ازل کافر زان نگردید اول و آخر

2 مرغ کز مادرش سیاه آمد از قدم کافر و تباه آمد

3 گر شود از گچ و ز دوغ سپید آن بود عرایه چو گل بربید

4 آبهای اجل برد زو آن تا که گردد سیاه چون زاغان

1 بود راضی وی از حسام الدین داده بودش هزار گنج گزین

2 مرشد جمله بود مولانا آن خدیو یگانه در دو سرا

3 رتبت هر یکی بر او روشن گشته همچون میان روح و بدن

4 گفت چون خور برفت زان شب زاغ عوض آمد رسید وقت چراغ

1 بود از حق الست از تو بلی بی لب و کام جست از تو بلی

2 چون رسید امر اهبطوا بروان شد روان سوی جسم زودروان

3 حق فرستاد این طرف جان را تا کند فاش سر پنهان را

4 تا بدانند هر بلی نه بلی است یک بلی ز اسفلست و یک ز علی است

1 مصطفی گفت با صحابه عیان در بیان ره جحیم و جنان

2 هست راه بهشت خارستان راه دوزخ بود گل و ریحان

3 هر که در راه خار زار رود دانکه جانش مقیم خلد شود

4 هرکه او راه گلستان بگزید بیگمان دان که در جحیم خزید

1 گر کنم باز من سر ابنان وضع های جهان شود ویران

2 هرچه گفتند رهروان قدیم ز غم و شادی و ز امن و ز بیم

3 همه گردند نیست همچون برف زانکه شرح من است مهر شگرف

4 گر کنم فاش آنچه می دانم ور کند جلوه سر پنهان م

1 آن شنیدی اگرچه مضحکه است مضحکه ز اهل دل بجد پیوست

2 دو نفر را گرفته بد تاتار تا از ایشان برد زر بسیار

3 زان دو یک را ببست تا بکشد تا از آن دیگر او سخن بکشد

4 ترسد از تیغ و گنج بنماید در گنج او ز کنج بگشاید

1 گفت از آن پس حسام دین بولد بعد والد توئی امام و سند

2 جای او با تو میرسد بنشین که چو تو نیست عارف و ره بین

3 گفت نی والده یقین زنده است مرده جسمش بود که چون ژ نده است

4 روح او در جوار حق باقی است از می وصل خود ج قش ساقی است