تو جفاکن که از اینسوی وفاداری از وحشی بافقی غزل 97
1. تو جفاکن که از اینسوی وفاداری هست
طاقت و صبر مرا حوصلهٔ خواری هست
...
اسیر جلوهٔ هر حسن عشقبازی از وحشی بافقی غزل 98
1. اسیر جلوهٔ هر حسن عشقبازی هست
میان هر دو حقیقت نیاز و نازی هست
...
از عرض نیازم چه بلا بی‌خبرش از وحشی بافقی غزل 99
1. از عرض نیازم چه بلا بی‌خبرش داشت
آن ناز نگه‌دزد که پاس نظرش داشت
...
از پی بهبود درد ما دوا سودی از وحشی بافقی غزل 100
1. از پی بهبود درد ما دوا سودی نداشت
هر که شد بیمار درد عشق بهبودی نداشت
...
رسید و آن خم ابرو بلند کرد از وحشی بافقی غزل 101
1. رسید و آن خم ابرو بلند کرد و گذشت
تواضعی که به ابرو کنند، کرد و گذشت
...
ز پیش دیده تا جانان من رفت از وحشی بافقی غزل 102
1. ز پیش دیده تا جانان من رفت
تو پنداری که از تن جان من رفت
...
به طوف کعبه من خاکسار خواهم از وحشی بافقی غزل 103
1. به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت
ولی به یاد سر کوی یار خواهم رفت
...
گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند از وحشی بافقی غزل 104
1. گرم آمد و بر آتش شوقم نشاند و رفت
آتش به جای آب ز چشمم فشاند و رفت
...
ناز برگیرد کمان در وقت ترکش از وحشی بافقی غزل 105
1. ناز برگیرد کمان در وقت ترکش بستنت
فتنه پاکوبان شود هنگام ابرش جستنت
...
گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت از وحشی بافقی غزل 106
1. گرد سر تو گردم و آن رخش راندنت
وان‌دست و تازیانه و مرکب جهاندنت
...
تو منکری ولیک، به من مهربانیت از وحشی بافقی غزل 107
1. تو منکری ولیک، به من مهربانیت
می‌بارد از ادای نگاه نهانی‌ات
...
نوید آشنایی می‌دهد چشم از وحشی بافقی غزل 108
1. نوید آشنایی می‌دهد چشم سخنگویت
گرفته انس گویا نرمیی با تندی خویت
...