چشم او قصد عقل و دین دارد از وحشی بافقی غزل 121
1. چشم او قصد عقل و دین دارد
لشکر فتنه در کمین دارد
...
جانان نظری کو ز وفا داشت از وحشی بافقی غزل 122
1. جانان نظری کو ز وفا داشت ندارد
لطفی که از این پیش به ما داشت ندارد
...
کار خوبی نه بگفت دگران باید از وحشی بافقی غزل 123
1. کار خوبی نه بگفت دگران باید کرد
هر چه فرمان بدهد حسن چنان باید کرد
...
خوش آن نیاز که رفع حیا تواند از وحشی بافقی غزل 124
1. خوش آن نیاز که رفع حیا تواند کرد
نگاه را به نگاه آشنا تواند کرد
...
کی دیدمش که قصد دل زار من از وحشی بافقی غزل 125
1. کی دیدمش که قصد دل زار من نکرد
ننشست با رقیبی و آزار من نکرد
...
چه گویمت که چه با جانم اشتیاق از وحشی بافقی غزل 126
1. چه گویمت که چه با جانم اشتیاق نکرد
چه کارها که به فرمودهٔ فراق نکرد
...
دگر آن شبست امشب که ز پی سحر از وحشی بافقی غزل 127
1. دگر آن شبست امشب که ز پی سحر ندارد
من و باز آن دعاها که یکی اثر ندارد
...
تاب رخ او مهر جهانتاب ندارد از وحشی بافقی غزل 128
1. تاب رخ او مهر جهانتاب ندارد
جز زلف کسی پیش رخش تاب ندارد
...
هر چند ناز کردی ، نیازم زیاده از وحشی بافقی غزل 129
1. هر چند ناز کردی ، نیازم زیاده شد
دردم فزود و سوز و گدازم زیاده شد
...
هلاکم ساز گر بر خاطرت باری از وحشی بافقی غزل 130
1. هلاکم ساز گر بر خاطرت باری ز من باشد
که باشم من که بار خاطر یاری ز من باشد
...
مهرم ز حرمان شد فزون شوقی از وحشی بافقی غزل 131
1. مهرم ز حرمان شد فزون شوقی ز حسرت کم نشد
هر چند حسرت بیش شد شوق و محبت کم نشد
...
ملول از زهد خویشم ساکن میخانه از وحشی بافقی غزل 132
1. ملول از زهد خویشم ساکن میخانه خواهم شد
حریف ساغر و هم مشرب پیمانه خواهم شد
...