غزلیات در گزیده اشعار وحشی بافقی

1 دوشم از آغاز شب جا ، بر در جانانه بود تا به روزم چشم بر بام و در آن خانه بود

2 دی که میمد ز جولانگاه شوخی مست ناز نرگسش بر گوشهٔ دستار خوش ترکانه بود

3 بهر آن نا آشنا می‌رم که فرد از همرهان آنچنان می‌شد که گویا از همه بیگانه بود

4 آن نصیحتها که می‌کردیم اهل عشق را این زمان معلوم ما شد کان همه افسانه بود

1 امروز ناز عذر جفاهای رفته خواست عذری که او نخواست، تبسم ، نهفته خواست

2 من بندهٔ نگه که به سد شرح و بسط گفت حرف عنایتی که تبسم، نگفته خواست

3 از نوک غمزه سفته شد و خوب سفته شد درهای راز هم که نگاهش نسفته خواست

4 لطف آمد و تلافی سد ساله می‌کند خشم ارچه کرد هر چه در این یک دو هفته خواست

1 سد حیف از محبت بیش از قیاس ما با بیوفای حق وفا ناشناس ما

2 بودی به راه سیل بسی به که راه او طرح بنای عشق محبت اساس ما

3 عیبش کنند ناگه و باشد به جای خویش گو دور دار اطلس خویش از پلاس ما

4 ما را به دست رشک مده خود بکش به جور اینست از مروت تو التماس ما

1 تازه شد آوازهٔ خوبی ، گلستان ترا نغمه سنج نو، مبارک باد، بستان ترا

2 خوان زیبایی به نعمتهای ناز آراست، حسن نعمت این خوان گوارا باد مهمان ترا

3 مدعی خوش کرد محکم در میان دامان سعی فرصتش بادا که گیرد سخت دامان ترا

4 باد، پیمان تو با اغیار یارب استوار گرچه امکان درستی نیست پیمان ترا

1 جز غیر کسی همره آن عربده جو نیست بد میرود این راه و روش هیچ نکو نیست

2 دوری نگزیند ز رقیبان سر مویی با ما کشش خاطر او یک سر مو نیست

3 پیش تو سبب چیست که ما کم ز رقیبیم آیین وفاداری ما خود کم ازو نیست

4 گویی سخن از مهر به هر بی ره و رویی هیچت ز هم‌آوازی این طایفه رو نیست

1 یک التفات ز فرماندهان نازم نیست ز دور رخصت یک سجدهٔ نیازم نیست

2 منه به گوشهٔ طاق بلند استغنا کلید وصل ، که دستی چنان درازم نیست

3 خلاف عادت پروانه خواهد از من شمع و گرنه ز آتش سوزنده احترازم نیست

4 مرا به کنگرهٔ وصل او صلا مزنید که آن پری که شما دیده‌اید بازم نیست

1 تا قسمتم ز میکدهٔ آرزوی کیست رطل میی که مست شوم ، در سبوی کیست

2 تیغی که زخم ناز به قدر جگر خورم تا در میان غمزهٔ بیداد جوی کیست

3 بیخی که بردمد گل عیشم ز شاخ او از گلشن که رسته و آبش ز جوی کیست

4 داغی که روغنم بچکاند ز استخوان با آتش زبانه کش شمع روی کیست

1 هر چند ناز کردی ، نیازم زیاده شد دردم فزود و سوز و گدازم زیاده شد

2 هر چند بیش کشت به ناز و کرشمه‌ام رغبت به آن کرشمه و نازم زیاده شد

3 باز آمدی و شعلهٔ شوقم به جان زدی کم گشته بود سوز تو بازم زیاده شد

4 درد تو کم نشد ز سفر بلکه سد الم از رنج راه دور و درازم زیاده شد

1 دلم را بود از آن پیمان‌گسل امید یاری‌ها به نومیدی کشید آخر همه امیدواری‌ها

2 رقیبان را ز وصل خویش تا کی معتبر سازی مکن جانا که هست این موجب بی‌اعتباری‌ها

3 به اغیار از تو این گرم‌اختلاطی‌ها که من دیدم عجب نبود اگر چون شمع دارم اشکباری‌ها

4 به سد خواری مرا کشتی وفاداری همین باشد نکردی هیچ تقصیر، از تو دارم شرمساری‌ها

1 به طوف کعبه من خاکسار خواهم رفت ولی به یاد سر کوی یار خواهم رفت

2 اگر به باغ روم بهر دیدن گل و سرو به یاد قامت آن گلعذار خواهم رفت

3 جدا ز یار چه باشم درین دیار مقیم چو یار کرد سفر زین دیار خواهم رفت

4 مرا به میکده ، ای محتسب رجوعی نیست اگر روم پی دفع خمار خواهم رفت