غزلیات در گزیده اشعار وحشی بافقی

1 از آن تر شد به خون دیده دامانی که من دارم که با تردامنان یار است جانانی که من دارم

2 اگر با من چنین ماند پریشان اختلاط من ازین بدتر شود حال پریشانی که من دارم

3 ز مردم گر چه می‌پوشم خراش سینهٔ خود را ولی پیداست از چاک گریبانی که من دارم

4 کشم تا کی غم هجران اجل گو قصد جانم کن نمی‌ارزد به چندین درد سر جانی که من دارم

1 انجام حسن او شد پایان عشق من هم رفت آن نوای بلبل بی برگ شد چمن هم

2 کرد آنچنان جمالی در کنج خانه ضایع بر عشق من ستم کرد بر حسن خویشتن هم

3 بدمستی غرورش هنگامه گرم نگذاشت افسرده کرد صحبت بر هم زد انجمن هم

4 گو مست جام خوبی غافل مشو که دارد این دست شیشه پر کن سنگ قدح شکن هم

1 دور از چمن وصل یکی مرغ اسیرم ترسم که شوی غافل و در دام بمیرم

2 خواهم که شوم ازنظر لطف تو غایب هر چند که پر دردم و بسیار حقیرم

3 گر آب فراموشی ازین بیشتر آید ترسم که فرو شوید از آن لوح ضمیرم

4 جان کرد وداع تن و برخاست که وحشی بنشین تو که من در قدم موکب میرم

1 از تندی خوی تو گهی یاد نکردم کز درد ننالیدم و فریاد نکردم

2 پیش که رسیدم، که ز اندوه جدائی نگریستم و حرف تو بنیاد نکردم

3 با اینهمه بیداد که دیدم ز تو هرگز دادی نزدم ناله ز بیداد نکردم

4 گفتی چه کس است این ، چه کسم، آن که ز جورت جان دادم و آه از دل ناشاد نکردم

1 ز کمال ناتوانی به لب آمدست جانم به طبیب من که گوید که چه زار و ناتوانم

2 به گمان این فکندم تن ناتوان به کویت که سگ تو بر سر آید به امید استخوانم

3 اگر آنکه زهر باشد چو تو نوشخند بخشی به خدا که خوشتر آید ز حیات جاودانم

4 ز غم تو می‌گریزم من ازین جهان و ترسم که همان بلای خاطر شود اندر آن جهانم

1 همخواب رقیبانی و من تاب ندارم بی‌تابم و از غصهٔ این خواب ندارم

2 زین در نتوان رفت و در آن کو نتوان بود درمانده‌ام و چارهٔ این باب ندارم

3 آزرده ز بخت بد خویشم نه ز احباب دارم گله ازخویش و ز احباب ندارم

4 ساقی می صافی به حریفان دگر ده من درد کشم ذوق می ناب ندارم

1 منفعل گشت بسی دوش چو مستش دیدم بوده در مجلس اغیار چنین فهمیدم

2 صبر رنجیدنم از یار به روزی نکشید طاقت من چو همین بود چه می رنجیدم

3 غیردانست که از مجلس خاصم راندی شب که با چشم تر از کوی تو بر گردیدم

4 یاد آن روز که دامان توام بود به دست می‌زدی خنجر و من پای تو می‌بوسیدم

1 چون طفل اشک پرده در راز نیستم از من مپوش راز که غماز نیستم

2 در انتظار اینکه مگر خواندم شبی یک شب نشد که گوش بر آواز نیستم

3 بیخود مرا حکایت او چیست بر زبان گر در خیال آن بت طناز نیستم

4 در بزم عشق نرد مرادی نمی‌زدم زانرو که چون رقیب دغا باز نیستم

1 در آن مجلس که او را همدم اغیار می‌دیدم اگر خود را نمی‌کشتم بسی آزار می‌دیدم

2 چه بودی گر من بیمار چندان زنده می‌بودم که او را بر سر بالین خود یکبار می‌دیدم

3 به من لطفی نداری ورنه می‌کردی سد آزارم که می‌ماندم بسی تا من ترا بسیار می‌دیدم

4 به مجلس کاش از من غیر می‌شد آنقدر غافل که یک ره بر مراد خویش روی یار می‌دیدم

1 دلی و طاقت سد آه آتشین دارم همین منم که دل و طاقت چنین دارم

2 نعوذباله اگر بگذری به جانب غیر تو می‌خرامی و من رشک بر زمین دارم

3 به راندن از تو شکایت کنم خدا مکناد شکایت ار کنم آزار بیش ازین دارم

4 محیط جانب من بین و عذر رفته بخواه که سخت رخش گریزی به زیر زین دارم