غزلیات در گزیده اشعار وحشی بافقی

1 می‌توانم که لب از آب خضر تر نکنم میرم از تشنگی و چشم به کوثر نکنم

2 شوق یوسف اگرم ثانی یعقوب کند دارم آن تاب کز او دیده منور نکنم

3 آن قوی حوصله بازم که اگر حسرت صید چنگ در جان زندم میل کبوتر نکنم

4 دارم آن صبر که با چاشنی ذوق مگس بر لب تنگ شکر دست به شکر نکنم

1 ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم بستان به پرورندهٔ بستان گذاشتیم

2 می‌آید از گشودن آن بوی منتی در بسته باغ خلد به رضوان گذاشتیم

3 در کار ما مضایقه‌ای داشت ناخدا کشتی به موج و رخت به توفان گذاشتیم

4 در خود نیافتیم مدارا به اهرمن بوسیدن بساط سلیمان گذاشتیم

1 ما چو پیمان با کسی بستیم دیگر نشکنیم گر همه زهرست چون خوردیم ساغر نشکنیم

2 پیش ما یاقوت یاقوتست و گوهر گوهر است دأب ما اینست یعنی قدر گوهر نشکنیم

3 هر متاعی را در این بازار نرخی بسته‌اند قند اگر بسیار شد ما نرخ شکر نشکنیم

4 عیب پوشان هنر بینیم ما طاووس را پای پوشانیم اما هرگزش پر نشکنیم

1 مصلحت دیده چنین صبر که سویش نروم ننشینم به رهش بر سر کویش نروم

2 هست خوش مصلحتی لیک دریغا کو تاب که یک امروز به نظارهٔ رویش نروم

3 آرزو نام یکی سلسله جنبانم هست خود به خود من به شکن گیری مویش نروم

4 سد صلا می‌زند آن چشم و به این جرأت شوق بر در وصل ز اندیشهٔ خویش نروم

1 نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم آن خط غلامی که ندادیم دریدیم

2 در دست نداریم به جز خار ملامت زان دامن گل کز چمن وصل نچیدیم

3 این راه نه راهیست عنان بازکش ای دل دیدی که درین یک دو سه منزل چه کشیدیم

4 مانند سگ هرزه رو صید ندیده بیهوده دویدیم و چه بیهود دویدیم

1 چو خواهم کز ره شوقش دمی بر گرد سر گردم به نزدیکش روم سد بار و باز از شرم برگردم

2 من بد روز را آن بخت بیدار از کجا باشد که در کویش شبی چون پاسبانان تا سحر گردم

3 دلم سد پاره گشت از خنجرش و ز شوق هر زخمی به خویش آیم دمی سد بار و از خود بیخبر گردم

4 اگر جز کعبهٔ کوی تو باشد قبله گاه من الاهی ناامید از سجدهٔ آن خاک در گردم

1 در آغاز محبت گر وفا کردی چه می‌کردم دل من برده بنیاد جفا کردی چه می‌کردم

2 هنوزم مبتلا نا کرده کشت از تیغ استغنا دلم را گر به لطفی مبتلا کردی چه می‌کردم

3 نگار آشنا کش دلبر بیگانه سوز من مرا با خویشتن گر آشنا کردی چه می‌کردم

4 بجز جور و جفا کردی نکرد آن مه بحمداله اگر بعد از وفا این کارها کردی چه می‌کردم

1 دارد که چون تو پادشهی بنده‌ات شوم قربان اختلاط فریبنده‌ات شوم

2 بیعانهٔ هزار غلام است خنده‌ات سد بار بندهٔ لب پر خنده‌ات شوم

3 سد کس به یک نگه فکنی در کمان لطف شیدایی نگاه پراکنده‌ات شوم

4 پروانه سوزد از پی سد گام پرتوت سرگرم شمع عارض تابنده‌ات شوم

1 ز کوی آن پری دیوانه رفتم نکو کردم خردمندانه رفتم

2 بیا بشنو ز من افسانه عشق که دیگر بر سر افسانه رفتم

3 ز من باور کند زاهد زهی عقل که کردم تو به وز میخانه رفتم

4 سفر کردم ز کوی آشنایی ز صبر و دین و دل بیگانه رفتم

1 خوشست آن مه به اغیار آزمودم به من خوش نیست بسیار آزمودم

2 همان خوردم فریب وعدهٔ تو ترا با آنکه سد بار آزمودم

3 ز تو گفتم ستمکاری نیاید ترا نیز ای ستمکار آزمودم

4 به مهجوری صبوری کار من نیست بسی خود را در این کار آزمودم