به استغنات میرم سرو استغنا از وحشی بافقی غزل 323
1. به استغنات میرم سرو استغنا بلند من
که خوش راضیست از تو جان استغنا پسند من
...
آمد آمد حسن در رخش غرور انگیختن از وحشی بافقی غزل 324
1. آمد آمد حسن در رخش غرور انگیختن
اینک اینک عشق می‌آید به شور انگیختن
...
هست هنوز ماه من چشم و چراغ از وحشی بافقی غزل 325
1. هست هنوز ماه من چشم و چراغ دیگران
سبزهٔ او هنوز به از گل باغ دیگران
...
من اگر این بار رفتم ، رفتم از وحشی بافقی غزل 326
1. من اگر این بار رفتم ، رفتم آزارم مکن
این تغافلهای بیش از پیش در کارم مکن
...
ای قامت تو جلوه ده شیوه‌های از وحشی بافقی غزل 327
1. ای قامت تو جلوه ده شیوه‌های حسن
در هر کرشمهٔ تو نهان سد ادای حسن
...
مکن مکن لب مارا به شکوه باز از وحشی بافقی غزل 328
1. مکن مکن لب مارا به شکوه باز مکن
زبان کوته ما را به خود دراز مکن
...
رشک می‌بردند شهری بر من از وحشی بافقی غزل 329
1. رشک می‌بردند شهری بر من و احوال من
کرد ضایع کار من این بخت بی اقبال من
...
مرا با خار غم بگذار و گشت از وحشی بافقی غزل 330
1. مرا با خار غم بگذار و گشت باغ و گلشن کن
پی آرایش بزم حریفان گل به دامن کن
...
اینچنین گر جانب اغیار خواهی از وحشی بافقی غزل 331
1. اینچنین گر جانب اغیار خواهی داشتن
بعد ازین خوش عاشق بسیار خواهی داشتن
...
شد صرف عمرم در وفا بیداد از وحشی بافقی غزل 332
1. شد صرف عمرم در وفا بیداد جانان همچنان
جان باختم در دوستی او دشمن جان همچنان
...
تغافلها زد اما شد نگاهی از وحشی بافقی غزل 333
1. تغافلها زد اما شد نگاهی عذر خواه من
که سد ره گشت بر گرد سر چشمش نگاه من
...
چه کم می‌گردد از حشمت بلاگردان از وحشی بافقی غزل 334
1. چه کم می‌گردد از حشمت بلاگردان نازم کن
نگاهی چند ناز آلوده در کار نیازم کن
...