بخت آن کو که کشم رخش و سوارش از وحشی بافقی غزل 276
1. بخت آن کو که کشم رخش و سوارش سازم
دل جنیبت کش و جان غاشیه‌دارش سازم
...
دو هفته رفت که ننواختی به از وحشی بافقی غزل 277
1. دو هفته رفت که ننواختی به نیم نگاهم
هنوز وقت نیامد که بگذری ز گناهم
...
مبادا یارب آن روزی که من از وحشی بافقی غزل 278
1. مبادا یارب آن روزی که من از چشم یار افتم
که گر از چشم یار افتم ز چشم اعتبار افتم
...
آمدم از سرنو بر سر پیوند از وحشی بافقی غزل 279
1. آمدم از سرنو بر سر پیوند قدیم
نو شد آن سلسله کهنه و آن بند قدیم
...
می‌توانم که لب از آب خضر از وحشی بافقی غزل 280
1. می‌توانم که لب از آب خضر تر نکنم
میرم از تشنگی و چشم به کوثر نکنم
...
ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم از وحشی بافقی غزل 281
1. ما گل به پاسبان گلستان گذاشتیم
بستان به پرورندهٔ بستان گذاشتیم
...
ما چو پیمان با کسی بستیم از وحشی بافقی غزل 282
1. ما چو پیمان با کسی بستیم دیگر نشکنیم
گر همه زهرست چون خوردیم ساغر نشکنیم
...
مصلحت دیده چنین صبر که سویش از وحشی بافقی غزل 283
1. مصلحت دیده چنین صبر که سویش نروم
ننشینم به رهش بر سر کویش نروم
...
نفروخته خود را ز غمت باز از وحشی بافقی غزل 284
1. نفروخته خود را ز غمت باز خریدیم
آن خط غلامی که ندادیم دریدیم
...
چو خواهم کز ره شوقش دمی بر از وحشی بافقی غزل 285
1. چو خواهم کز ره شوقش دمی بر گرد سر گردم
به نزدیکش روم سد بار و باز از شرم برگردم
...
در آغاز محبت گر وفا کردی از وحشی بافقی غزل 286
1. در آغاز محبت گر وفا کردی چه می‌کردم
دل من برده بنیاد جفا کردی چه می‌کردم
...
دارد که چون تو پادشهی بنده‌ات از وحشی بافقی غزل 287
1. دارد که چون تو پادشهی بنده‌ات شوم
قربان اختلاط فریبنده‌ات شوم
...