بتان که اهل تعلق به قید شان از وحشی بافقی غزل 156
1. بتان که اهل تعلق به قید شان بندند
غریب سخت دلی چند سست پیوندند
...
لب بجنبان که سر تنگ شکر بگشاید از وحشی بافقی غزل 157
1. لب بجنبان که سر تنگ شکر بگشاید
شکرستان ترا قفل ز در بگشاید
...
خرم دل آن کس که ز بستان تو از وحشی بافقی غزل 158
1. خرم دل آن کس که ز بستان تو آید
گل در بغل از گشت گلستان تو آید
...
نزدیک ما سگان درت جا نمی‌کنند از وحشی بافقی غزل 159
1. نزدیک ما سگان درت جا نمی‌کنند
مردم چه احتراز که از ما نمی‌کنند
...
گر دیده به دریوزهٔ دیدار از وحشی بافقی غزل 160
1. گر دیده به دریوزهٔ دیدار نیاید
دل در نظر یار چنین خوار نیاید
...
گر چه می‌دانم که می‌رنجی از وحشی بافقی غزل 161
1. گر چه می‌دانم که می‌رنجی و مشکل می‌شود
گر نکوبی حلقه صد جا بر در دل می‌شود
...
شهر، بیم است کزین حسن پرآشوب از وحشی بافقی غزل 162
1. شهر، بیم است کزین حسن پرآشوب شود
اینقدر نیز نباید که کسی خوب شود
...
شکل مستانه و انکار شرابش از وحشی بافقی غزل 163
1. شکل مستانه و انکار شرابش نگرید
تا ندانند که مست است ، شتابش نگرید
...
این دل که دوستی به تو خون از وحشی بافقی غزل 164
1. این دل که دوستی به تو خون خواره می‌کند
خصمی به خود نه ، با من بیچاره می‌کند
...
گر ریخت پر عقابی ، فر هما از وحشی بافقی غزل 165
1. گر ریخت پر عقابی ، فر هما بماند
جاوید سایهٔ او بر فرق ما بماند
...
المنةلله که شب هجر سر آمد از وحشی بافقی غزل 166
1. المنةلله که شب هجر سر آمد
خورشید وصال از افق بخت برآمد
...
یار دور افتاده مان حل مراد از وحشی بافقی غزل 167
1. یار دور افتاده مان حل مراد ما نکرد
مدتی رفتیم و او یک بار یاد ما نکرد
...