ابیات پراکنده در دیوان اشعار واعظ قزوینی

1 . . . جوید از مهر پرتو خورشید را ویرانه ام

1 ورق مشق شد از یاد خطت سینه ما طبق لعل شد از عکس تو آیینه ما

1 نمیگیرد کسی از خاک راهم از گرانقدری شکایتهای ابنای زمان را از هنر دارم

1 صفحه هر برگ این گلشن بود رویی بتو جنبش هر نو نهال ایمای ابرویی بتو

1 ز بس داغست از رنگینی لبهای میگونش بمثقب رگ زنی گر لعل را، ناید دگر خونش

1 چکند پیش فروغ رخ آن ماه، نقاب پرده دیده کجا مانع نور نظر است؟!

1 کی توان دل کند از بزمی که آن بدخو نشست شورش محشر مگر خیزد ز جایی کاو نشست

1 نه اشکست اینکه در بزم وصال از دیده می‌آید نگاهم در نظر از دیدن او، آب می‌گردد

1 دیدن بدستیاری عینک، ندیدنست نور نگاه میکندت خانه روشنی

1 باشد از خلق چه پوشیده، ز فقر است چه باک؟ نعمتی کاسه ما را نبود چون سرپوش!