لبریز ساغرت زمی ناب گشته است؟ از واعظ قزوینی دیوان اشعار 85
1. لبریز ساغرت زمی ناب گشته است؟
یا آتشی ز تاب رخت آب گشته است؟!
نبود گرت عطا، برخ سائلان بخند از واعظ قزوینی دیوان اشعار 86
1. نبود گرت عطا، برخ سائلان بخند
روی گشاده نایب دست گشاده است
تازگی در باغ حسنت بسکه بی اندازه است از واعظ قزوینی دیوان اشعار 87
1. تازگی در باغ حسنت بسکه بی اندازه است
هر چه در وصف گل روی تو گویم تازه است
شد چو بینامت زبان، از کام بیرون کردنی است از واعظ قزوینی دیوان اشعار 88
1. شد چو بینامت زبان، از کام بیرون کردنی است
شهر دل باشد چو بی یاد تو، هامون کردنی است
نیست دل را با هوسهای جهان در سینه جا از واعظ قزوینی دیوان اشعار 89
1. نیست دل را با هوسهای جهان در سینه جا
شد چو بیدولت پسر، از خانه بیرون کردنی است
ما را چو باز طایر دل پای بست تست از واعظ قزوینی دیوان اشعار 90
1. ما را چو باز طایر دل پای بست تست
مانند بهله، زندگی ما بدست تست
حسن بیان مجوی ز ما دلشکستگان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 91
1. حسن بیان مجوی ز ما دلشکستگان
«از کاسه شکسته نخیزد صدا درست!»
خنک آنکس، که از این مرحله چون آب روان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 92
1. خنک آنکس، که از این مرحله چون آب روان
آنچنان شد، که غباری بدل کس ننشست
کی توان دل کند از بزمی که آن بدخو نشست از واعظ قزوینی دیوان اشعار 93
1. کی توان دل کند از بزمی که آن بدخو نشست
شورش محشر مگر خیزد ز جایی کاو نشست
بر سرم از بس هوای آن پریوش پا فشرد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 94
1. بر سرم از بس هوای آن پریوش پا فشرد
صورتم چون عکس در آیینه زانو نشست
ما را چو باز رشته جان‌ها به دست اوست از واعظ قزوینی دیوان اشعار 95
1. ما را چو باز رشته جان‌ها به دست اوست
مانند بهله زندگی ما به دست اوست
نقطه جیم جمال، آن غنچه خندان اوست از واعظ قزوینی دیوان اشعار 96
1. نقطه جیم جمال، آن غنچه خندان اوست
مستزاد مصرع ابرو، صف مژگان اوست