خیز و فکر خویشتن از واعظ قزوینی دیوان اشعار 49
1. خیز و فکر خویشتن بین، چشم من، دیگر چه خواب؟
نور چشم از حلقه عینک چو شد پا در رکاب!
شکم از لقمه چو از واعظ قزوینی دیوان اشعار 50
1. شکم از لقمه چو پر شد، ز دل نوا مطلب
جرس ز پنبه چو پر گشت، از آن صدا مطلب!
رفت عهد شباب و از واعظ قزوینی دیوان اشعار 51
1. رفت عهد شباب و دندان ریخت
رگ ابری گذشت و، باران ریخت!
مد نظر، از روی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 52
1. مد نظر، از روی گلت آب حیات است
نخل هوس، از بوس لبت شاخ نبات است!
دور از تو توشه از واعظ قزوینی دیوان اشعار 53
1. دور از تو توشه سفرم درد و محنت است
در دیده ام سواد وطن شام غربت است
گفتار نرم، آب از واعظ قزوینی دیوان اشعار 54
1. گفتار نرم، آب رخ آدمیت است
روی گشاده آینه حسن سیرت است!
بهر وفای وعده، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 55
1. بهر وفای وعده، قیامت چه حاجت است؟
هر روز کز درم تو درآیی قیامت است!
غم افتاده خود از واعظ قزوینی دیوان اشعار 56
1. غم افتاده خود خوردن از آزادگی است
بر سر سایه خود لرزد اگر بید بیجاست!
زیبد آن را درو از واعظ قزوینی دیوان اشعار 57
1. زیبد آن را درو درگاه، که از همت جود
طاق دلهای گدایان بدرش طاقنماست
چون سر شمع که گیرند از واعظ قزوینی دیوان اشعار 58
1. چون سر شمع که گیرند و همان نور بجاست
در ره او سر ما میرود و، شور بجاست!
هر لوح مزاری ز از واعظ قزوینی دیوان اشعار 59
1. هر لوح مزاری ز مقیمان دل خاک
دستی است بسویت که: بیا جای تو اینجاست!
ناصح آزار زبانی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 60
1. ناصح آزار زبانی اگرم کرد، بجاست
گر کند شمع ز مقراض شکایت بیجاست