ز ارتکاب جرم، پاکان زودتر رسوا شدند از واعظ قزوینی دیوان اشعار 193
1. ز ارتکاب جرم، پاکان زودتر رسوا شدند
رنگ خجلت بیشتر پیداست در روی سفید
در جهان برخود امید یک نفس بودن مدار از واعظ قزوینی دیوان اشعار 194
1. در جهان برخود امید یک نفس بودن مدار
وقت را تا میتوانی دست از دامن مدار
رو به پس کردن نباشد رفتن ایام را از واعظ قزوینی دیوان اشعار 195
1. رو به پس کردن نباشد رفتن ایام را
عمر اگر بخت است،از وی چشم برگشتن مدار
حضور می‌طلبی، دل به نیک و بد مگذار از واعظ قزوینی دیوان اشعار 196
1. حضور می‌طلبی، دل به نیک و بد مگذار
به ملک و مال جهان غیر دست رد مگذار
بخشم و شهوت و حرص، اینقدر مده خود را از واعظ قزوینی دیوان اشعار 197
1. بخشم و شهوت و حرص، اینقدر مده خود را
نگاهبانی بستان، بدام و دد مگذار
ز غلیان و قهوه بپوشان نظر از واعظ قزوینی دیوان اشعار 198
1. ز غلیان و قهوه بپوشان نظر
که این دود خشک است و آن دود تر
شد کاروان عمر، بکن خویش را خبر از واعظ قزوینی دیوان اشعار 199
1. شد کاروان عمر، بکن خویش را خبر
آماده بودنست ترا زاد این سفر
ما همرهان، ز چشم جهان گرم رفتنیم از واعظ قزوینی دیوان اشعار 200
1. ما همرهان، ز چشم جهان گرم رفتنیم
چون قطره های اشک بدنبال یکدگر
بس جانگداز باشد فر و شکوه دشمن از واعظ قزوینی دیوان اشعار 201
1. بس جانگداز باشد فر و شکوه دشمن
سوهان روح کبک است، پهنای سینه باز
نفست از طول امل چند بود در تک و تاز؟ از واعظ قزوینی دیوان اشعار 202
1. نفست از طول امل چند بود در تک و تاز؟
مرس این سگ دیوانه کنی از چه دراز!؟
یار پیغمبر همین یک کس از آن چار است و بس از واعظ قزوینی دیوان اشعار 203
1. یار پیغمبر همین یک کس از آن چار است و بس
در احد آنکس که یاری کرد، او یار است و بس!
گریه از کردار ما، مقبول جانان است وبس از واعظ قزوینی دیوان اشعار 204
1. گریه از کردار ما، مقبول جانان است وبس
شبنم از گلشن، پسند مهر تابان است و بس