از نهال سرکشی، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 181
1. از نهال سرکشی، بی عزتی حاصل شود
چون کند حاصل ترقی، قیمتش نازل شود
...
از غمش دود نفسها، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 182
1. از غمش دود نفسها، دسته سنبل شود
از رخش مد نظرها، رشک شاخ گل شود!
...
طرفه شهدی است از واعظ قزوینی دیوان اشعار 183
1. طرفه شهدی است خموشی، که ز شیرینی آن
چسبدم بسکه بهم لب، بسخن وا نشود!
...
گر پرتو جمال از واعظ قزوینی دیوان اشعار 184
1. گر پرتو جمال تو افتد بروی آب
از حیرت تو موج چو نقش نگین شود
...
ز رخ چو بند نقابی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 185
1. ز رخ چو بند نقابی ترا گشاده شود
ز رنگ شرم تو آیینه جام باده شود
...
سربلندان، مال از واعظ قزوینی دیوان اشعار 186
1. سربلندان، مال صرف زیردستان میکنند
هرچه کوه از ابر میگیرد، بصحرا میدهد!
...
ز غفلت، مردمان از واعظ قزوینی دیوان اشعار 187
1. ز غفلت، مردمان را پند گفتن خوش نمیآید
چو مست خواب را بیدار کردن خوش نمیآید
...
رسیده ضعف بجایی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 188
1. رسیده ضعف بجایی که همچو پنجه بط
نگه ز پرده چشمم برون نمیآید
...
همین از نعمت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 189
1. همین از نعمت وصلت نصیب سینه‌چاکان بس
که گاهی دامن زلفت به دست شانه می‌آید
...
روزگاری که منش از واعظ قزوینی دیوان اشعار 190
1. روزگاری که منش سر بقدم میسودم
زلف او در عدم آباد کمر میگردید
...
کهن پیر گردون از واعظ قزوینی دیوان اشعار 191
1. کهن پیر گردون به موی سفید
دگر شانه از پنجه خور کشید
...
عیب باشد مشرب از واعظ قزوینی دیوان اشعار 192
1. عیب باشد مشرب طفلانه با موی سفید
شوخی از پیران بود چون عشوه ز ابروی سفید
...